Al heel lang geleden hadden Annelot, een nichtje van Vincent, en ik afgesproken om een keer naar Walibi World te gaan (het vroegere Six Flags). Vandaag was het zover – Vincent, Annelot, haar vriendin Iris en ik zijn naar de indrukwekkende achtbanen geweest van het park!
Het begon niet al te geweldig, eerst wilden we in de Express (vroeger Superman geheten), maar toen we aan de beurt waren ging de boel kapot. Na een half uur wachten werd ons aangeraden later terug te komen…

Vervolgens naar De Flying Dutchman – en ja hoor: kapot.
Daarnaast is een schommel met draaiend plateau, en die was ook tijdelijk buiten gebruik – iemand had erin gekotst. Na nog even wachten zijn Iris en ik daar toch in geweest.
Vervolgens hebben we met zijn allen de Goliath gedaan, en de Robin Hood, daar zijn de foto’s van. Verder stonden nog de draaimolen, La Via Volta, de wildwaterbaan en de Epress (uiteindelijk nog 2x) op het programma, maar niet iedereen deed alles, ik was de enige die al die dingen gedaan heeft.

Wat mij betreft kan het niet wild en niet vaak genoeg – op naar de volgende keer!

Op 20 juli zijn mijn ouders 45 jaar getrouwd; alleen is mijn zus met aanhang dan op vakantie. Vlak daarna gaan wij op vakantie, dus hebben we het huwelijksfeest wat naar voren getrokken, naar dit weekeinde van 1/2 juli. Bovendien viert mijn nichtje Tryntje dan haar 50e verjaardag in Delft, en dat konden we mooi combineren.

Vrijdagavond was het verzamelen in onze huisjes in het recreatiepark Koornmolen.
Zaterdag eerst op de foto met de hele familie, en daarna zwemmen (vooral onder water). ’s avonds naar het verjaardagsfeestje van Tryntje in Delft. Leuk om ooms, tantes, neven en nichten weer eens te zien buiten een begrafenis om!

Zondag moest er weer gezwommen worden, en hebben we wat rondgereden in de omgeving. Het is er niet meer van gekomen om met zijn allen uit te gaan eten om het 45-jarig huwelijk te vieren; dat houden we nog tegoed.

Vincent had ergens een reclame gezien voor een rosé proeverij – zo veel proeven als je wilt voor een vaste prijs. Het werd gehouden bij een strandhuisje aan het strand in Scheveningen.
Onder een lekker zonnetje bij niet al te hete temperaturen was het goed proeven; er waren zeker honderd soorten rosé die we gelukkig niet allemaal geproefd hebben. De termen ‘droog en kruidig’ deden al een flinke voorselectie.

Ik vond het erg opvallend hoeveel de smaken uit elkaar liepen van de rosés die er stonden; van heel lekker tot een vreselijke nasmaak.

Ook was er een nederlandse rosé; die wordt gemaakt van druiven uit Twente. Hij was wel te drinken maar beslist geen topper. Toch werd die door het publiek als beste rosé van die dag uitgekozen; ik vertrouw het niet, en de organisatoren vertrouwden het ook absoluut niet. Bij het bekend maken van de uitslag stelden ze voor dat we maar eens op proef-cursus moesten…

Wellicht komen de rosé’s die we het lekkerst vonden nog terecht op Vincent zijn wijnpagina.

Een week na de Heineken Music Hall was Tiësto in Rotterdam voor een gratis openluchtconcert. In eerste instantie had ik er niet zoveel zin in, maar ’s avonds begon het toch te kriebelen,en zijn we alsnog naar Rotterdam vertrokken.
Het zou om 22:00 beginnen, maar zoals normaal blijkbaar begon hij 40 minuten te laat. Het zou een set worden van anderhalf uur, maar het bleef bij 65 minuten.

De eerste 20 minuten was een beetje warm draaien, maar daarna gingen de remmen los, en was het genieten. Hij dreef op een boot midden op de maas bij Boompjes; er was een mooie laser- vlammen- licht- en vuurwerkshow van gemaakt.

Terug op Centraal Station Rotterdam bleek de laatste reguliere trein 5 minuten geleden vertrokken te zijn; de volgende kans is de nachttrein van 0:59, en die doet er 2 uur over om in Utrecht te komen: die rijdt namelijk via Schiedam, Delft, Denhaag CS, Denhaag HS, Leiden, Schiphol en Amsterdam Centraal naar Utrecht. Vervolgens was de fietsenstalling gesloten, dus moesten we lopend naar huis. We waren 3:30 thuis; en dat voor 65 minuten Tiësto…