Funny Games U.S. is een vreemde, enigszins spannende film over twee jongens die van huis naar huis trekken en families terroriseren en vermoorden. En dat doen ze dan wel op hun eigen manier.
Ik heb me prima vermaakt met de film; het kijken absoluut waar.
Voor degenen die ook kijken naar hoe een film opgenomen is is er wel wat te beleven, er zit een scene tussen die misschien wel 10 minuten duurt, opgenomen in 1 shot dus.
Ook de muziek trekt nogal de aandacht.
Eind vorig jaar is Armin van Buuren gekozen tot de beste DJ van de wereld, en vandaag begint zijn nieuwe wereldtour. Hij draait vannacht een set van 9 uur; tenminste volgens de aankondiging.
Wij kwamen zo rond half 12 binnen, maar er was nog geen Armin te bekennen op het podium, hij stond ergens achter de buhne plaatjes te draaien. Pas rond een uur of 1 ’s nachts kwam hij tevoorschijn.
In december had ik Armin ook al gezien, en dat was een heerlijke set. Vannacht kwam hij erg langzaam op gang (hij moest dan ook 9 uur vol draaien) en verderop in de nacht werd het steeds leuker.
Erg lang zijn Vincent en ik niet gebleven (Mijndert bleef wat langer), dit had veel te maken met mijn pols. Mijn zus was ’s middags langs geweest en had een verband om mijn pols gedaan om wat steun te geven; desondanks leek het een beter plan om de pols rust te geven in plaats van de hele nacht staan dansen.
Ik had vandaag een dagje vrij genomen, en besluit aan het eind van de middag even boodschappen te gaan doen. Dat deed ik blijkbaar met mijn ogen in mijn zakken, want ik zag een schuin omhoog staande stoeptegel niet, struikel, en lig vervolgens languit op de grond. Mensen om me heen kijken verschrikt mijn kant op – hoe loopt dat af?
Ik ga gelijk weer staan en loop gewoon door; mijn broek is ter hoogte van de knie gescheurd, en ik voel mijn pols een beetje. Daar ben ik goed vanaf gekomen, vond ikzelf.
Maar ’s avonds achter de computer denk ik daar wel anders over, typen met mijn linkerhand gaat nog maar nauwelijks. Nou maar hopen dat het snel over gaat omdat over anderhalve week onze vliegvakantie naar Praag en Berlijn begint…
Laura heeft de gelukkigste jaren van haar jeugd doorgebracht in een weeshuis samen met kinderen die zij beschouwde als haar eigen broertjes en zusjes. Dertig jaar later keert ze samen met haar man, Carlos, en hun 7-jarige zoon Simon terug met de droom om het weeshuis te heropenen als een huis voor gehandicapte kinderen.Het weeshuis en de mysterieuze omgeving prikkelen de verbeelding van de kleine Simon, waardoor hij helemaal op gaat in een web van verhalen en niet zulke onschuldige spelletjes. Carlos wil niets hebben van de ‘spelletjes’ van Simon en denkt dat hij slechts om aandacht vraagt. Maar Laura laat zich meeslepen in het universum van Simon en komt erachter dat in het weeshuis een zorgvuldig bewaard geheim schuil gaat.
El Orfanato is een spaanse film waar ik eerst van dacht, o God, is dit wel wat voor mij, maar de film blijkt uiteindelijk een hardstikke leuk te zijn Aanrader!
Vluchtnummer 308
Vluchtnummer 309
Vincent en ik zijn van plan om in het lange vrije weekeinde van koninginnedag en hemelvaart naar Praag en Berlijn te vliegen – zelf vliegend wel te verstaan. Ik heb bij Wings Over Holland een vliegtuig gereserveerd van het type Catana DV20. Op de vliegclub hebben we ook zo’n vliegtuig, de PH-MFT. Ik heb bij instructrice Helga twee lessen op de MFT genomen ter voorbereiding op de tocht naar Praag en Berlijn; de eerste vlucht ging uitstekend en Helga verklaarde dat ik ‘los’ was op de kist, maar dat een tweede les toch wel handig was omdat we niet alle oefeningen gedaan hadden.
Dus volgde een tweede les, maar dat ging in het begin wat minder goed – ik was er met mijn hoofd gewoon niet bij. Gelukkig gingen de landingen aan het eind van het uur wel weer goed.