Er was nog een tweede versie van Romeo en Julia, maar die was wat minder onderhoudend; en wel erg ver van het originele thema. Het ging over niet lekker ruiken, deodorant, en aanverwante zaken. Wel grappig, maar versie 1 was leuker.
Website voor Vincent
Ik had Vincent al lang geleden beloofd dat ik voor hem een website zou bouwen, maar het kwam er maar niet van.
Eerst was het een losse pagina met een paar foto’s van het moment dat hij zijn lintje kreeg; later werd het een site met alleen maar foto’s met behulp van gallery.
Maar nu eindelijk is het een site die hij zelf kan beheren: https://www.lorijn.net. Eerst ben ik bezig geweest met Joomla, maar dat beviel me niet erg.
Iemand wees me vervolgens op modx – en dat was wat ik zocht. Daarmee kan Vincent eenvoudig zelf pagina’s maken en aanpassen. Ook zit er een rededelijk goed werkende blog functionaliteit in. Als het echt goed bevalt dan ga ik mogelijk ook deze site omzetten naar modx.
Nou nog een leuke layout…
Tiësto in de Heineken Music Hall
Tien uur ’s avonds gingen de deuren open; er hing een programma: Tiesto van 0:00 tot 6:00, met daarna nog een uur iemand anders. Dat was even schrikken, ik dacht dat het van 22:00 tot 7:00 zou zijn.
Er stonden al 2 DJ’s te draaien, en die deden dat niet slecht. Om 0:00 nog geen Tiësto, dat werd bijna 0:30.
Maar toen was het ook goed raak – hij draaide een uistekende set zeer dansbare muziek. Ik had zijn concent van vorig jaar gehoord, en die vond ik niet al te sterk, maar deze was uitstekend! En hij draaide door tot 7:00, dus geen na-programma. Gelukkig.
Opvallend vond ik ook dat hij maar weinig van zijn hits draaide; ik heb ze niet gemist – dat wat hij wel draaide was prima.
Vervolgens met de taxi terug naar Utrecht, wachten op de eerste trein hadden we niet zoveel trek in. Om kwart over acht naar bed, en 2 uur ’s middags weer opstaan.
Polen 2006: Dag 5
Na het ontbijt en veel afscheid zaten we weer met zijn vieren in de auto onderweg naar Nederland; de cryptogrammen kwamen weer tevoorschijn. De route terug gaat niet zoals op de heenreis via Berlijn, maar via Dresden, dat scheelt in ieder geval een heel eind hobbelweg.
De autobahnen waren een drama; bij Dresden was er een ongeluk gebeurd dat ons zo’n anderhalf uur gekost heeft. Vervolgens vele files, waarschijnlijk terugkerend vakantieverkeer van het hemelvaartweekeinde. En als uitsmijter nog zo’n twee en een half uur verloren bij wegwerkzaamheden. De cryptogrammen vlogen erdoor, met zijn vieren ging het bij tijd en wijle heel snel.
Helaas moesten we ons erg lang vervelen – uiteindelijk waren we pas half vier ’s nachts in Utrecht…
Ondanks de wat vervelende afsluiting heb ik een heerlijk lang weekeind gehad met het koor Panchanter!
Polen 2006: Dag 4
Deze avond is het laatste concert, overdag is er geen programma. Vincent is eerst met Ita kadootjes wezen kopen voor de vertrekkende bestuursleden, daarna zijn we gedrieen naar een afrikaans koffiehuis gegaan voor een lekker bakje koffie (iets wat de polen niet voor elkaar krijgen).
We waren niet de enigen, gaandeweg kwamen meer koorleden binnen.
Na de koffie hebben we de 303 traptreden getrotseerd van de toren van de Elisabeth kerk, daar waar ook vanavond het concert is. Eenmaal op de toren aangekomen hadden we een schitterend uitzicht over de stad.
Tijd voor avontuur: opstappen op tramlijn 24 en kijken waar we uit komen. Eindpunt bleek een enorme begraafplaats te zijn – zo groot dat er twee tramhaltes waren. De graven zagen er allemaal zeer verzorgd uit, en waren voorzien van vele bloemetjes. Het was er erg druk op de begraafplaats; er stapten veel mensen met grafkransjes uit de tram.
De terugweg hebben we gedaan met lijn 14 die een grote slinger door de stad maakte en ons weer redelijk dicht in het centrum afzette. Na een soepje bij een mexicaans restaurant zijn we nog even naar de sauna geweest, en vervolgens door naar de Elisabeth kerk voor het afsluitende concert.
Om zeven uur was er nog een korte repetitie; ik zat al in de kerk en kon dus meeluisteren hoe dat ging. De dirigent Wim instrueerde het koor dat ze goed moesten articuleren (dictie schijnt de vakterm te zijn); het was nog een beetje rommelig aan het begin van de repetitie en ik vroeg me af of de boodschap wel over kwam. Maar jawel – tijdens het concert stond iedereen heel erg te articuleren.
Om acht uur zat de kerk redelijk vol en kon het laatste concert beginnen. Ik vond dit de mooiste van de drie, dat kwam mede door de prachtige akoestiek in de kerk.
Na het zingen was er de afsluitende bonte avond, een gezellige feestavond waarbij een aantal leden van het koor hun andere talenten toonde. Alweer een gezellige avond.
Rond half een werd het tijd terug te gaan naar het hotel, hopelijk op tijd voor een afsluitend glaasje vodka. Vincent en ik besloten vooruit te lopen en alvast wat te bestellen. Maar helaas, toen we vijf voor een binnen kwamen was de bar al dicht. Na flink zeuren was hij dan uiteindelijk bereid nog 20 glaasjes in te schenken; het koor was ons dankbaar.