Het zat er al dagen aan te komen volgens de weersverwachting – Vincent en ik kunnen onze vakantie niet beginnen op de dag die we hadden gewild.

De bedoeling is dat Vincent en ik zelf-vliegend naar Zweden gaan, twee vrienden van ons hebben in het plaatsje Olshammar een huisje en daar willen we even langs gaan. In de buurt van het dorpje ligt een vliegveld genaamd Laxå en daar willen we naar toe, vertrek had dus eigenlijk vandaag moeten zijn.

Dit is de geplande route:

De totale vliegtijd bedraagt ongeveer 6 uur (enkele reis), afstand is ongeveer 1040 kilometer en dat willen we in twee of drie dagen overbruggen.

Hoe het allemaal precies gaat verlopen hangt sterk van het weer af, we gaan het hopelijk vanaf morgen beleven!

Ik wil zo graag weg maar het weer is er niet naar. In Nederland valt het nog wel mee, maar in het noorden hangt een zogenaamde occlusie en die trekt richting Bremerhaven. Er zit bovendien veel wind in die ongunstig was voor Bremerhaven, dus ik had al een alternatief veld gevonden: Itzehoe. Maar ook die heeft, net als Bremerhaven, last van de occlusie die oostwaards trekt, er zit veel regen en veel wind in.

De hele dag zit ik achter mijn pc te kijken naar het weer, ik heb drie verschillende weerkamers op het scherm en allemaal denken ze dat het anders afloopt. In de loop van de middag lokt Vincent me achter mijn pc vandaan om een gebakje te gaan eten – het is tenslotte vakantie.

Aan het eind van de middag lijkt er dan toch verbetering te komen; niet voor Itzehoe maar voor Bremerhaven. We vertrekken tegen vieren met de auto richting Hilversum, maar ik ben er nog steeds niet van overtuigd of het gaat lukken.
De condities in Duitsland worden beter en beter, wel moeten we door een soort trechter richting Bremerhaven, met het gevaar dat de trechter dicht trekt; maar de weerberichten zijn het aardig eens, het moet in de loop van de avond beter worden.

Om kwart over vijf dienen we een vliegplan in, dat betekent dat we kwart over zes weg mogen. De vlucht lijkt iets van anderhalf uur te gaan duren, door een flinke wind mee zijn we daardoor in ieder geval voor sluitingstijd van het veld binnen (acht uur ’s avonds gaat het dicht).

Dus de kist inladen met alles wat er wel niet mee moet. Twee tassen met kleren, tassen met (vlieg)boeken, fototoestel en spullen om de kist mee aan de grond te verankeren. Tanken, en dan is het al zes uur. Tijd om in te stappen en weg te wezen!

Het weer is inderdaad flink verbeterd, met slechts een paar druppels zijn we binnen anderhalf uur in Bremerhaven. We worden geholpen met het vastmaken van de kist aan de grond, en worden vervolgens per taxi naar een hotel gebracht. We krijgen een zeer luxe kamer voor een schappelijk prijs; daarna kunnen we snel de stad in om wat te gaan eten – het is al half negen en wie weet hoe laat hier de restaurants op een saaie maandagavond dicht gaan.
Het wordt een pizza voor mij een een schnitzel voor Vincent; daarna terug naar het hotel om dit verhaal te kunnen maken.

De gevlogen route vandaag:

Het gaat vandaag als de brandweer, in de loop van de middag staan we al in Zweden.
Als we ’s ochtends het weer bekijken dan is er niks dat ons tegen houdt om vandaag het Scandinavische land te bereiken, en daar had ik eerlijk gezegd niet echt op gerekend.

De bedoeling is om op deze dag in twee etappes onze eerste veld in Zweden te bereiken, we gaan van Bremerhaven naar het Deense eiland Lolland waar het veld Maribo ligt; daarna door naar Ångelholm, niet al te ver bij Kopenhagen vandaan in Zuid-Zweden.
We zijn rond half elf op het veld van Bremerhaven, maken een babbeltje met de havenmeester, maken een vluchtplan dat in gaat om 12 uur, wandelen met de hele bepakking naar de kist, maken de kist los (die hadden we gister met touwen aan de grond vastgemaakt in verband de harde wind), pakken alles in, rijden naar de benzinepomp, tanken wat bij, zetten de kist nog even voor de toren, en wachten tot het 12 uur wordt. Dan kunnen we eindelijk instappen en vertrekken richting Denemarken.

Het weer gaat redelijk goed, donkere wolken met hier en daar wat neerslag worden afgewisseld met blauwe plekken in de lucht. We hebben net als gister flink de wind mee, en zijn daardoor in 1 uur en 20 minuten op onze stopplaats in Denemarken: vliegveld Lolland Falster bij Maribo (EKMB).
Hier willen we graag even wat lunchen voor we de trip voortzetten richting Zweden. Helaas, er is wel iets dat lijkt op een restaurantje maar het is in ieder geval niet open. We kunnen een kop koffie krijgen van de uiterst vriendelijke en behulpzame havenmeester, verder moeten we het doen met dropjes die Vincent toevallig nog in zijn tas heeft zitten.

We maken een vliegplan dat in gaat om kwart over twee, daarna instappen en wegwezen.
We vliegen een beetje om, om een van de grote vliegvelden van Kopenhagen (Roskilde) te vermijden en staan uiteindelijk tegen half vier ’s middags al in Zweden op het veld van Ångelholm. We komen net als in Bremerhaven in een buitje aan; gelukkig is het maar van korte duur.
We kunnen de kist met behulp van een stuk gras en wat gewichten weer aan de grond nagelen, en proberen vervolgens bij de toren te komen om de landing af te rekenen. Dat valt niet mee, we worden continu verkeerd begrepen, en met al onze tassen van hot naar haar gestuurd. Maar uiteindelijk vinden we iemand die geld van ons wil hebben – helaas wel een beetje duur, 500 Zweedse Kronen, ofwel 58 euro. Dit in schril contrast met Breemerhaven: ongeveer 14 euro.

Per taxi laten we ons naar een hotel brengen, de chauffeur brengt ons naar het Best Western hotel – prima.
In de stad eten en drinken we wat en verbaas ik me over de zomerse kledij van de mensen alhier. Ik heb het niet snel koud in de zomer, maar ik was blij dat ik hier een vest aangetrokken had, zo warm is het hier nou ook weer niet.
Het is verder een leuk vriendelijk stadje dat veel leuker aan doet dan Bremerhaven, er zit meer sfeer in.

De verwachting voor morgen ziet er ook niet slecht uit, later op de dag moet het weer goed zijn, en we mogen toch pas na 5 uur morgenmiddag op Laxå landen – het veld blijkt overdag in gebruik door autorijscholen als ik het goed begrepen heb…

De gevlogen route van Bremerhaven naar Lolland:

Ik weet het – de foto’s zijn niet echt geweldig. Eerlijk gezegd ben ik deze dagen veel, veel meer bezig met vliegen en alles wat ermee te maken heeft, dan dat ik met fotografie bezig ben.
Ik ben een man – 1 ding tegelijk.

Foto’s van vliegveld Maribo op Lolland:

De route van Lolland naar Ångelholm:

Foto’s van Ångelholm:

Als ik wakker word is de eerste vraag die in me op komt: wat doet het weer? Snel de ipad erbij en kijken. En ja hoor er komt weer regen zo eind van de ochtend, begin van de middag. Maar het lijkt te overzien, misschien zijn we ervoor nog weg, anders moet het erna wel kunnen.

Dus vol goede moed op naar het vliegveld van Ängelholm. Gezien de buien die eraan komen gokken we op een vertrek van ergens in de middag. Ondertussen gaan we naar de kist om de boel in te laden en te tanken. Net als gister grote verwarring als wij het veld op willen, we staan weer een tijd bij een hek te wachten. Dit veld is duidelijk niet ingesteld op Genaral Aviation, zeg maar de kleine luchtvaart.
We hebben een route uitgestippeld via Skövde. Niet dat we daar iets kunnen, ik heb het veld gebeld en ze zijn gesloten. Desondanks zijn we van harte welkom om er te landen en weer op te stijgen. Tanken zit er niet in, maar dat geeft niet, we tanken genoeg op Ängelholm. De reden waarom we hier zijn is omdat we op tijd weg willen uit Ängelholm, maar niet eerder dan vijf uur welkom zijn op Laxå. Hier kunnen we rustig te tijd afwachten.

De meteo vertelt me dat het weer verderop prima is, het probleem is bij ons vertrek en de eerste 50 kilometer. We denken nog net voor de eerste bui weg te kunnen, maar dat lukt net niet. Als het later even droog wordt stappen we in en vertrekken tussen de buien door richting noordoosten. Overal hangen wolken en her en der zien we buien; we moeten al snel tussen twee gebieden door vliegen waar we niet mogen komen en daar hangt natuurlijk precies een bui. Op de rand van de bui langs, inclusief turbulentie, lukt het toch om ons bedachte pad te volgen en wordt het weer inderdaad steeds beter.

Onderweg genieten we van het Zweedse landschap, uitgebreide bossen en veel, heel veel meren in allerlei verschillende maten. Overal zie je huizen of plukjes huizen, bij elk meer vind je wel een dorpje.

Bij Skövde is het inderdaad doodstil op de radio, en op het veld. Ik meld elke aktie die ik doe op de radio, zodat als er iemand in de buurt is, diegene in ieder geval weet wat ik van plan ben.
Op het veld is het doodstil, het is best een groot veld, serieuze toren en benzinetankinstallaties, aankomst- en vertrekhal. Erg raar dat zo’n veld in de zomer gewoon twee maanden gesloten is.
Er is een administratief iemand op het veld, hij ziet ons en laat ons het gebouw binnen zodat we een kopje koffie kunnen krijgen.

Half vijf stappen we de kist weer in en iets na vijven komen we aan op Laxå. Ook hier is het doodstil, zowel op de radio als op het veld. Waar kan ik de kist voor twee nachten neerzetten? Geen idee, en de eigenaars van het vliegveld nemen de telefoon niet op. Dus maar een net gemaaid veldje voor de toren uitgekozen en daar de kist aan de grond vastgezet.
Even later komen Henk en Marchel aangereden – ze hebben het gelukkig kunnen vinden. Ze nemen ons mee naar hun huisje in Olshammar, zo’n 40 kilometer verderop – en daarmee is ons reisdoel bereikt!!

De gevlogen route van Ängelholm naar Skövde:

Foto’s van Skövde:

De gevlogen route van Skövde naar Laxå:

Foto’s van Laxå:

Marchel en Henk hebben een prachtig huisje in het dorpje Olshammar, het ligt aan het een na grootste meer van Zweden genaamd Vättern.
Als we uitgeslapen zijn, en lekker ontbeten hebben, gaan we met de auto naar het stadje Askersund dat aan de noordkant van het meer ligt. We gaan naar een openluchtmuseum waar we de geschiedenis van Askersund bewonderen, en waar we een typische Zweedse lunch nuttigen: een soort van lopend buffet met een keuze uit twee hoofdgerechten, ik neem een vissoep en Zweeds gehaktbrood. Je kunt er ook aardappelen bij doen en jam. Het andere hoofdgerecht zijn pannenkoeken met jam en slagroom.
Het smaakt allemaal prima.

Als we in het stadje een ijsje nemen barst er een enorme bui met wat onweer los. Er zitten zelfs hagelstenen in en ik maak me gelijk zorgen over het vliegtuig dat buiten op een grasveldje staat. Maar ik kan er nu weinig aan doen, ik zie hem morgen pas weer. Het zal wel goed komen.

’s Avonds kookt Henk net als gisteravond weer een heerlijke maaltijd voor ons. Vervolgens  bijtijds naar bed want we vertrekken morgenochtend al vroeg weer naar het vliegveld. Henk en Marchel vertrekken ’s ochtends half twaalf per bus naar Stockholm, en ze moeten voor die tijd ons naar het veld gebracht hebben. Vincent en ik hebben in de loop van de middag alle vluchtvoorbereidingen al gedaan, en de vliegvelden gebeld waar we naar toe willen om onze komst aan te kondigen. We zijn klaar voor morgen.

Het is wel even wennen – ik ben hier niet continu verbonden met internet. Snel even dit of dat bekijken zit er niet in, nu kom ik er weer achter hoe vaak ik iets op het grote internet doe.

Het huisje van Henk en Marchel

Haventje van Olshammar

Kerk van Olshammar

Openluchtmuseum in Askersund

Askersund

Marchel, Henk en Vincent in Askersund

Hagelbui komt eraan

Marchel en Vincent bestuderen een Zweeds muziekstuk