Ons tweede Pieterpad weekend is 26 t/m 28 april, en net als het eerste weekend is de weersverwachting niet echt geweldig. Temperatuur iets boven de 10 graden, en elke dag kans op regen.
Hoe bereid je je hierop voor? Wat voor kleren neem je mee, wel/geen jas, wel/geen regenpak, wel/geen paraplu.
We lopen drie dagen met een rugzak, dus je wilt zeker niet teveel meenemen. Ik hou het op t-shirt, trui, vest en paraplu; dat moet kunnen, vorige keer was een paraplu onbruikbaar vanwege de harde wind, dit weekeinde is er gelukkig niet veel wind.

De drie etappes: vrijdag Zuidlaren – Rolde (19 km), zaterdag Rolde – Schoonloo (23.5 km), zondag Schoonloo – Sleen (30 km).
Let wel: dat zijn de afstanden die wij gelopen hebben, en dat is vaak meer dan de officiële route omdat wij hier en daar omlopen.

De dag begint met een treinreis van Utrecht naar Groningen, daar vandaan met de bus naar Zuidlaren en een kleine wandeling naar het startpunt van onze tocht naar Rolde.
Al snel zijn we Zuidlaren uit en komen in bossen en heide terecht, hier en daar met hunebedden. Er liggen weinig plaatsen onderweg, alleen Schipborg en Gasteren liggen op de route. Schipborg ligt erg dicht bij Zuidlaren terwijl Gasteren halverwege de route ligt, dat wordt dus onze koffie-met-wat-lekkers plek: Pannenkoekenboerderij Brinkzicht.

We slapen in Rolde in een Bed&Breakfast: B&B Bij De Molen. Inderdaad, naast de molen in Rolde. Eten doen we bij Brasserie De Drie Heeren.
Mijn oudste neef Maarten studeert in Groningen en speelt handbal in Rolde. Voor de grap deelde ik onze locatie in Rolde met hem – zegt ie dat hij daar vanavond ook is met een van zijn broers in verband met een feest. Dus afgesproken dat wij daar ook even langs komen, het feest bleek om vrijwilliger Paul te gaan – hij had een lintje op koningsdag gekregen.

De wit-rode bordjes markeren de Pieterpad route (meestal zonder de tekst Pieterpad zoals op de foto)

In de verte de toren van Rolde – ons doel.

Mijn kleine neefjes

Rolde – Schoonloo

Om 11 uur trekken we de deur in Rolde achter ons dicht. Het had ’s ochtends al geregend, en er dreigt meer te komen. Desondanks gaan we onderweg, daar zijn per slot de paraplu’s voor.
Er ligt maar één plaatsje op de route en dat is slechts enkele kilometers vanaf Rolde, daar zijn we toch maar naar toe gegaan voor de koffie-met. Het plaatsje heet Anderen en ook daar konden we zien dat het koningsdag was, er stond namelijk precies één man koopwaar aan de weg te slijten ondanks het regenachtige weer.
We krijgen koffie bij Hotel Restaurant de Herberg van Anderen.
Na Anderen moeten we in de bossen allerlei hindernissen nemen om over prikkeldraad te komen. Daar hebben ze leuke bouwwerkjes voor gemaakt, die gebruiken we dan ook voor de oversteek.

Iets over de helft van de route kun je nog naar een eet- en drink gelegenheid lopen, Buitencentrum Boomkroonpad, daar krijgen we een ijsje. Het is een kilometer van het Pieterpad af, maar dat is een ijsje wel waard. Er blijkt ook kindervertier te zijn, bijvoorbeeld een verhoogde wandelstellage door de kruinen van de bomen.
En er is vertier voor ons: ook tijdens het Pieterpad wandelen zijn we bezig met het spel Ingress, in dit park staat een aardig aantal portals en die moeten we natuurlijk even bezoeken.

Dan komen we aan in Schoonloo, een lief klein dorpje met een café en een herberg, beide met restaurant. Vincent heeft de herberg geregeld voor de overnachting, maar eerst gaan we een biertje drinken in Café Restaurant Hegeman. Daar zitten twee mannetjes aan de stamtafel wat te kletsen met een heerlijk lokaal accent. Ze krijgen eten: een flink opgebouwd broodje hamburger, sla en frites. Ik zit me af te vragen hoe die oude mannetjes zo’n hoog broodje hamburger naar binnen krijgen, ze lijken me niet de types om het hele ding op te pakken en er de tanden in te zetten. En met mes en vork lijkt het me ook een opgave.
De oplossing van de heren: laagje voor laagje opeten. Eerst het bovenste broodje, en dan zo naar beneden werken. Tja, zo kun je ook een broodje hamburger eten.

Wij slapen dus in Herberg de Loohoeve, daar zit ook een restaurant bij en dat blijkt een Michelinster te hebben. We kijken elkaar aan – zullen we dat doen, lekker luxe eten vanavond? De brief op het bed is dreigend, we zijn van harte welkom in het restaurant te eten, maar je moet wel van tevoren reserveren want het zit vaak vol. Dat hadden we dus niet gedaan.
Gelukkig was er nog plek, sterker nog de helft van de tafels bleek nog leeg te zijn. We gaan voor een viergangen menu met bijpassende wijnen, het is verrukkelijk. Gelukkig maar, want de rekening de volgende dag is er ook naar.
Na het eten lopen we ongeveer heel Schoonloo nog even door; een kwartier later zijn we weer terug, zo groot is het…

Regen…

Prikkeldraadoverstapjes

Wandelen door de kruinen van de bomen

Schoonloo – Sleen

De derde etappe van dit weekeinde heeft helemaal geen dorpjes op de route. Toch willen we onderweg wat nuttigen, dat kan in het plaatsje Schoonoord, maar dan moeten we wel een aantal kilometers omlopen.
De route naar Schoonloo loopt vooral door bossen, veel meer dan dat zien we dan ook niet. De weg naar Schoonoord loopt langs een kanaal met een leuk bruggetje erover, bij de ingang van het dorp staan twee reuzen stoelen. Dan komen we erachter dat bij dit dorp het openluchtmuseum Ellert en Brammert ligt, Ellert en Brammert zijn twee reuzen die volgens een legende zo’n vier eeuwen geleden hier gewoond moeten hebben. Dit museum geeft een indruk van hoe het leven in die tijd geweest moet zijn.
Eerst zijn we in Schoonoord naar Café Restaurant De Haven geweest voor wat eten en drinken, daarna zijn we naar het openluchtmuseum gelopen. We zijn even naar binnen geweest – niet zozeer omdat we graag wilden zien hoe het hier vier eeuwen geleden was, maar omdat er een aantal Ingress portals op dit terrein stonden. En die moesten we natuurlijk even bezoeken.

Dan de laatste stint naar Sleen. Het meest opmerkelijke onderweg was het monument dat is opgericht voor de bedenkster van het Pieterpad, mevrouw Toos Goorhuis – Tjalsma. Tot we in de buurt van Sleen zijn lopen we weer voornamelijk door bossen, bij tijd en wijle onder de paraplu.

In Sleen drinken we nog wat bij Restaurant Theater De Deel. Onderweg hadden we al wat andere Pieterpad wandelaars gezien, ze hadden ons allemaal ingehaald tijdens onze omweg in Schoonoord, en nu zaten ze al aan de drankjes bij dit restaurant. Leuk om elkaar weer te zien en de tocht van vandaag te bespreken. Men vond het nogal, uh, raar dat we uiteindelijk 6 kilometer om gelopen hebben voor een kopje koffie, zeker omdat dit een lange route van 24 kilometer is.

Na het drankje op naar de bus die ons naar Emmen brengt; dan met de boemel naar Zwolle en als laatste met de intercity terug naar Utrecht.
En dan zit het weekend er alweer op.

Het Pieterpad avontuur begint trouwens op een wedstrijd te lijken, zoals in deel 1 vermeld waren we op het idee gekomen voor het Pieterpad door een collega van me. Zij loopt met een vriendin van haar de tocht, zij zijn afgelopen vrijdag gearriveerd in Sleen, wij vandaag. De vraag is wie als eerste de volgende etappe gaan doen…

De stoelen van Ellert en Brammert

Het monument voor de bedenkster van het Pieterpad



Hey! Wie heeft mij van achteren op de foto gezet?

De kerk van Sleen in zicht!

Het is dit weekend het hemelvaart weekend, dat betekent dat we vier dagen achter elkaar vrij hebben, dus dat is een mooie gelegenheid om een flink stuk Pieterpad te doen. We zijn de vorige keer geëindigd in Sleen, daar pakken we op Hemelvaartsdag de draad weer op en lopen vervolgens naar de plaatsen Coevorden, Hardenberg, Ommen en Hellendoorn. In Hellendoorn dreigden we vast te komen zitten door gebrek aan openbaar vervoer – maar daarover later meer.

De eerste dagen zullen rond de 20 graden zijn, maar op de laatste dag wordt het boven de 30 graden. Erg licht inpakken dus, en zonnebrand mee!

De lengtes van de etappes: 19km / 21km / 19km / 21km. Daar zijn we enorm overheen gegaan, de officiële afstand was dus 80 kilometer, maar we hebben bijna het dubbele gelopen. Na dit weekeinde hebben we 10 van de 27 etappes gelopen.

Met trein en bus gaan we richting Sleen, daar komen we tegen 1 uur in de middag aan. We komen onderweg langs Ommen en Coevorden, plaatsen waar we vandaag en morgen naar toe wandelen. Waarom niet uitstappen en daar blijven?
Tja.

Op treinstation Ommen hebben we al koffie met wat lekkers gehad, we kunnen dus gelijk aan de bak met de tocht van Sleen naar Coevorden. Onderweg in Dalerveen mogen we even rusten onder het genot een ijsje, en zonder veel gekke dingen komen we dan aan in Coevorden.

Maar daarmee is onze wandeltocht van vandaag nog niet ten einde, het toeval wil dat deze week een competitie gaande is van het spel Ingress. De competitie gaat over wie het meeste aantal missies in een week kan lopen; een missie in Ingress is het wandelen van een route die leidt via een aantal portals – dat zijn in werkelijkheid bezienswaardige dingen. In Coevorden is een serie van 18 van die missies uitgezet, dat levert dus 18 punten op voor de competitie. Dat is leuk, maar de ‘prijs’ was hoog, we hebben vele kilometers voor deze missies gelopen; de route leidde ons meerdere keren door en rond Coevorden, het ganzenvrouwtje hebben we wel een keer of vijf gezien. In totaal hebben we er vandaag 40km op zitten.

Eten doen we bij De Heeren van Coevorden (inclusief regenboogvlag), slapen doen we in Best Western Hotel Talens Coevorden.
Ik kan het niet helpen dat ik altijd aan Twin Peaks moet denken als ik Best Western hoor.

Daar gaan we weer!

Joodse begraafplaats – die is hier ooit begonnen maar zal volgens Joodse traditie nooit weggehaald worden.

Kunst!

We hebben onderweg lang naar dit gebouw gekeken. wat zou het zijn?

Dit dus.

Coevorden – Hardenberg

Tegen elven verlaten we het hotel en pakken de route weer op bij het station van Coevorden. Ik moet weer denken aan gisteren toen we hier met de trein ook even waren, het voelt stom om eerst met de trein van A naar B te gaan en vervolgens weer van B naar A te lopen.

Halverwege ligt het plaatsje Gramsbergen, een prima plaatsje om even wat te nuttigen bij de Mommeriete Brouwerij. Er lopen vier vrouwen langs onze tafel – ‘Hebben we jullie niet al eens eerder gezien?’ Ja hoor, bij ons vorig wandel-weekend hadden we elkaar ook al gezien en gesproken. Grappig.
We zijn trouwens ook heel dicht in de buurt van de Duitse grens geweest. Wist je dat Coevorden bijna in Duitsland ligt?

Nog 10 kilometer lopen, en we zijn in Hardenberg. Maar dan zijn we er nog niet, ons hotel ligt een stuk voorbij Hardenberg, gelukkig wel aan de route van het Pieterpad. We lopen dus nog een aantal kilometers verder en komen zo bij ons hotel (hotel Hardenberg) aan.
Het is een wat ander hotel dan anders, er is geen receptie en het ontbijt wordt morgen geserveerd in een gebouwtje naast het hotel. Honderd meter verderop is een pannenkoekenrestaurant, daar lopen we even naar toe om een biertje te drinken, en dan willen we weer terug lopen naar Hardenberg om daar te eten en nog wat Ingress missies te lopen.

Rond half vijf zitten we aan ons biertje, er is nog 1 ander tafeltje bezet, verder is het erg rustig.
Maar een half uur later komen de eerste families binnen, en nog een half uur later zit het terras gewoon helemaal vol met kinderen met hun ouders. Om zes uur wordt het tijd om richting Hardenberg te lopen en te beginnen met de 12 missies die we hier voor ogen hebben. Ook deze missies zijn behoorlijk lang, halverwege eten we even wat en dan de laatste missies afmaken. En dan nog een stuk lopen om weer bij ons hotel te komen.

Uiteindelijk hebben we vandaag 45km gelopen, en dat was te voelen; blij dat het voor vandaag voorbij is.

Hotel in Coevorden

Utrecht lijkt dichtbij

We lopen tussen de koeien door Hardenberg in

Wildwaterkanovaren in Hardenberg

Het pannenkoekenhuis dat in een uur van leeg naar vol ging.

Hardenberg – Ommen

De korte broek kan aan, de temperatuur gaat naar boven de 25 graden. Kunnen we vast wennen aan het weer van morgen – dan gaat de thermometer boven de 30 graden. Vol goede moed gaan we om half twaalf ‘al’ onderweg, we hebben gisteren immers al een kilometer of drie van de route gelopen. Er is weinig tot geen horeca onderweg, hoe en waar moeten we nou een kopje koffie drinken?
In Stegeren blijkt een selfservice-horeca ding te zijn, een gezellig tuintje met een tuinhuisje bij een woning waar je zelf koffie kan zetten of frisdrank uit een koelkast kan halen. Er is een prijslijst, en je mag geld in een soort van brievenbus doneren.
We nemen een kopje koffie en gevulde koek. Als je naar de WC wilt moet je even bij de bewoners aankloppen.

Stegeren ligt niet helemaal op de route, maar de kleine omweg was de moeite meer dan waard.
Later zien we nog zo’n rustpunt, het blijkt een soort formule te zijn waar je je bij aan kunt sluiten, kijk maar eens op https://www.rustpunt.nu

Ons hotel De Zon ligt precies op de route van het Pieterpad, en net ten zuiden van de Vecht. Steek je de vecht over dan koop je zo het gezellige stadje Ommen in. Ommen is een stuk gezelliger dan Coevorden of Hardenberg, er zijn tientallen terrasjes en er heerst een erg gezellig sfeertje.

Eerst een biertje buiten bij ons hotel, maar dan moeten we ook hier aan de bak met Ingress missies, 18 dit keer. Ook hier zitten flink lange stukken wandelen in, en op de meeste plekken komen we twee keer, beetje jammer. Halverwege de missies eten we wat op een van die gezellige terrasjes, bij Brasserie Tante Pos.
Gelukkig is het hotel vandaag vlakbij, we blijven steken op bijna 38km.

Sprookjescamping

Dit bord stond vlakbij de Sprookjescamping, genoeg vertier voor kinderen hier.
Overigens staat die Monkey Town bij ons hotel/pannenkoekenrestaurant in Hardenberg.

Het rustpunt bij Stegeren

Trein Ommen – Hardenberg – Coevorden

Terras bij ons hotel aan de Vecht

Ommen – Hellendoorn

Voor ons doen zijn we erg vroeg de deur uit, al om kwart voor tien stappen we het hotel uit. En met een goede reden: proberen voor het heetst van de dag in Hellendoorn aankomen. Vincent heeft het al over de Hel van Hellendoorn, het laatste stuk voor Hellendoorn moeten we in de brandende zon lopen bij een temperatuur van 33 graden, dat wordt wat!
En dat is niet het enige, onderweg moeten we ook nog bergen beklimmen, de route gaat over Archemerberg en de Lemelerberg. Gelukkig is er koffie op de Lemelerberg, en ligt het redelijk op de helft van de route.

Het is een prachtige wandeling, mooie gebieden, mooie uitzichten. En qua warmte valt het ons mee, het is prima te doen. Ik verbaas met over de bekendheid van de Archemerberg, we hadden er beide nog nooit van gehoord, maar het is qua uitzicht vele malen mooier dan de Lemelerberg – dat is meer een groot stuk bos met een koffietent erin.

Ook het stuk Lemelerberg – Hellendoorn is goed te doen, de Hel van Hellendoorn kunnen we niet ontdekken.

In Hellendoorn mogen we een biertje ter afsluiting van deze dag, nog geen 23 kilometer (tot nu toe dan).
Ik had al eens gekeken hoe laat bussen vertrekken uit Hellendoorn, elk uur overdag een bus, dus een beetje goed timen wanneer je naar de bushalte gaat. Tot ik vandaag weer kijk en dan door heb dat er elk uur een bus is van maandag t/m vrijdag… En vandaag is zondag…
En nu? Uber is hier niet beschikbaar. Taxi naar een station?
Dan blijkt dat station Nijverdal op 2.7 kilometer lopen ligt. Nou ja, we hebben vandaag pas 23 km gelopen, dus daar kan die 2.7km nog wel bij. En zo komen we dus toch nog thuis.

Maar de dag is nog niet om. Om 6 uur zijn we thuis, Vincent haalt wat eten bij de Thai, en daarna weer aan het werk! De weekcompetitie van Ingress loopt nog tot 11 uur vanavond, dus in Utrecht nog maar wat missies doen. Ik ga op de fiets en ben tot half elf bezig. Ook Vincent gaat nog de stad in om missies te doen, ik spoor hem zelfs nog aan om wat meer missies te doen dan hij gepland had om zodoende een goede klassering te krijgen. En het heeft allemaal geholpen, ik ben winnaar geworden van de weekcompetitie, Vincent werd derde met 1 missie meer dan de vierde plaats…

In dit theater vinden regelmatig uitvoeringen plaats

We zijn niet de enigen onderweg

Archemerberg

Archemerberg

Lemelerberg

Yes! Gehaald!

Op naar de trein

Het laatste wandel-weekend voordat de vakanties beginnen, en dat betekent voorlopig ook even voor het laatste Pieterpad lopen. Dit weekeind gaat het van Hellendoorn via Holten en Laren naar Vorden. Het zijn geen lange etappes, de afstanden zijn dit keer 15 / 15 / 14km – en dat terwijl we ondertussen gewend zijn aan etappes van meer dan 20 kilometer.

Op vrijdag reizen we met trein naar Nijverdal en met de bus naar Hellendoorn; ja vandaag rijden er wel bussen, in tegenstelling tot de vorige keer toen we op zondag met de bus van Hellendoorn naar Nijverdal wilden.

En dan begint misschien wel het mooiste stuk van het Pieterpad tot nu toe: een wandeling over de Sallandse Heuvelrug. Het zijn prachtige paadjes, en op de hele route is nauwelijks of geen bebouwing te bekennen. En dat betekent ook dat we niet halverwege aan de koffie kunnen, pas een kilometer voor het einde in Holten is hotel/restaurant De Swarte Ruijter waar we wat kunnen nuttigen. Helaas geen ijs want de keuken is nog niet open. Het ijsje komt later bij De Biester in Holten.

Onze B&B ligt net voorbij Holten, maar wel aan de route van Holten – Laren, dat betekent dat we vandaag een stukje verder lopen dan Holten, en morgen het dus iets makkelijker hebben.
De B&B, http://hetechtebuitenleven.nl, is een (oud-)boerderij waarin drie appartementen gebouwd zijn. Het middelste appartement is voor ons, het bestaat uit een benedenverdieping met kamer, keuken en badkamer, en een bovenverdieping met 3 bedden, het is heerlijk ruim.

Na het inchecken lopen we terug naar Holten voor een drankje en een hapje bij restaurant Tastoe; voor nachtmutsje kopen we nog twee lokale kruidenbittertjes.

Vertrek uit Hellendoorn

Niet verdwalen

Kunst bij Holten

Kunst bij Holten

Holten

Door te velden naar onze B&B (niet het gebouw op deze foto)

Afzakkertjes

Holten – Laren

Er wordt vandaag regen op de route verwacht, maar dat komt pas wat later in de middag en dan moeten we allang in Laren zijn. Om half elf worden we geacht de B&B te verlaten, en dat doen we dan ook.
We lopen op de Beusebergerweg – een weg die we gisteren ook al steeds zagen tijdens onze wandeling van en naar Holten. En we kwamen er maar niet vanaf, het duurde kilometers voordat we een andere weg kregen. Om trauma’s van te krijgen.

Ook op deze route komen we vrijwel geen plaatsjes tegen, wel komen we langs kinderboerderij de Strubbert waar we koffie met appelgebak kunnen krijgen. Daarna lopen we lekker door naar Laren, eerst naar café Stegeman voor ijs, daarna naar de B&B.

En weer ligt de B&B voorbij het dorpje, en weer netjes aan de route. Dus na Laren nog een stukje doorlopen voordat we bij B&B De Veldbakker zijn. En weer is het een behoorlijk groot appartement, je zou er met gemak kunnen wonen. Woonkamer, keuken met alles erop en eraan, hal, douche, wc, wasmachinehok, slaapkamer en berghok. Meer dan genoeg voor twee personen voor één nacht met uiterst lichte wandelbepakking.

Na inchecken kopen we terug naar Laren en eten we bij  café Langenbaergh.

De oneindig lange Beusebergerweg

De A1 overstreken

Hier kun je even wat eten/drinken/rusten. Wij zijn er voorbij gelopen.

Onze boerderij

Onze ingang

Koeienvoetbal?

In de regen teruggelopen van Laren naar onze B&B

Laren – Vorden

Het laatste stuk van dit weekeinde was al niet zo lang, 14 kilometer, en we hebben er zelfs al een stuk van gelopen. Uiteindelijk zullen we het zelfs aan het eind nog inkorten, officieel loopt de route tot aan het kasteel in Vorden, maar omdat het vlak langs treinstation Vorden loopt besluiten we om daar al op te houden, en de route de volgende keer vanaf hier weer op te pakken.

Het gaat dan ook snel, tegen elven de deur uit, en om half drie staan we op station Vorden.

En dan te bedenken dat we er nog best veel eerder hadden kunnen zijn. Zoals wel vaker opgeschreven lopen we niet alleen het Pieterpad maar zijn we ook regelmatig onderweg met de spellen Ingress en Pokemon Go bezig. En vanaf deze keer hebben we er een nieuw spel bij: Harry Potter Wizards Unite. En dat kost best veel tijd, het nieuwe spel leren kennen en onderweg allerlei gevondelingen bevrijden van vertroebelaars om de gevondelingen terug te kunnen sturen. Daarnaast moeten we toverdranken maken, plantjes groeien en vooral veel toveren.

En we moeten ook nog met grote bogen om eikenbomen heen om de processierups te ontlopen. En genieten van de omgeving, deze route bevat grote landgoeden en bijbehorende grote huizen en kastelen.

Het Twentekanaal

Allerlei borden midden in het bos

Selfservice rustpunt waar we even koffie gedronken hebben. Een euro in een kluisje doneren voor een kop koffie.

Een kasteeltje onderweg

We zijn er!

Het eerste helft van dit jaar hebben we de helft van het Pieterpad gelopen, het lijkt dan logisch dat we in het tweede deel van het jaar dan ook de tweede helft gaan doen.
Helaas gaat dat niet lukken, Vincent moet vaak zingen in de weekends en ook ik heb een en ander al gepland staan. We mogen blij zijn als we nog één keer kunnen dit jaar. Tot ik bedacht dat we kort na onze cruise en voordat het drukke leven in september begint nog een keer extra kunnen:  het laatste weekeinde van augustus.

Dus de wandelschoenen tevoorschijn gehaald, en zeer weinig kleding mee in de rugzakken omdat de temperatuur tot boven de 30 graden dreigt op te lopen.

De drie etappes (nummers 14, 15 en 16 van de 26): vrijdag Vorden – Zelhem (18 km), zaterdag Zelhem – Braamt (18 km), zondag Braamt – Millingen aan de Rijn (24 km).

Eerst moeten we in Vorden zien te komen. Dat doen we met de trein, eerst naar Zutphen en daar overstappen op de boemel naar Vorden. Daar beginnen we met wat eigenlijk het laatste stukje is van de vorige keer. De vorige etappe had moeten eindigen bij het kasteel Vorden maar omdat de route langs het station liep hebben we het laatste stukje gelaten voor wat het was.

Dus nu op naar kasteel Vorden; daar hebben ze ook koffie met wat lekkers dus voordat de officiële route begint van vandaag kunnen we eerst even bijkomen van het stukje station – kasteel Vorden. De route loopt vandaag grotendeels door bossen, ondanks dat het een zonnige dag is, is insmeren met zonnebrand niet echt nodig.
Onderweg eten we een ijsje bij rustpunt De Lindesche Molen, zo’n onbemande plek waar je vanalles kan krijgen door wat geld in een kluisje te stoppen. Op dit rustpunt stond dus een vriezer met allerlei ijsjes erin voor 2.45 per stuk. We hebben een briefje van vijf in de kluis gestopt.
En dan komen we in het eindpunt van vandaag aan, Zelhem. We eindigen bij cafe restaurant Het Witte Paard, tijd voor bier.

Maar dan zijn we er nog niet.
Het is vakantietijd, en Vincent heeft pas kort geleden de overnachtingen van dit weekeinde geregeld. Bij booking.com was niks meer te vinden, via AirBnB vond hij Wijngaard um D’n Olden Smid. Maar nu blijkt die B&B ver van het dorp Zelhem te liggen in het buurtschap Keijenborg. Vijf kilometer verderop. Shit.
Maar wij zijn stoer, na het bier staan we gewoon weer op en lopen de vijf kilometer naar de B&B.

Vlakbij de B&B ligt pannenkoekenhuis Coen Evers, daar maar even een lekkere pannenkoek naar binnen gewerkt met ijsbuffet na.

Omdat de B&B bij een wijngaard hoort krijgen we er een flesje wijn (genaamd Gezelschap) bij de overnachting. Ik vind het geen geweldige wijn, Vincent vindt hem wel ok.

Kasteel Vorden

Bloeiende hei

De Lindesche Molen

Rustpunt bij De Lindesche Molen

Flesje wijn bij de B&B

Ons verblijf

De wijngaard

Zelhem – Braamt

De B&B zit in een gebouw achter het hoofdgebouw aan de weg. We worden voor het ontbijt verwacht in de gelagkamer in het hoofdgebouw, daar wacht ons een uitstekend ontbijt (eerlijk gezegd is dat altijd erg goed geregeld bij B&B’s). Daarna douchen, inpakken en enigszins op tijd op stap want het wordt vandaag zeker 30 graden. Er zijn op dit stuk weinig bossen dus flink insmeren voor we de weg op gaan.

Eerst weer 5 km terug lopen naar Zelhem om het Pieterpad weer op te pikken. Dan nog even koffie bij Het Witte Paard – waar we gisteren geëindigd zijn.
Er zijn inderdaad weinig bossen, maar het overgrote deel van de route lopen we onder bomen die langs de weg staan, best lekker eerlijk gezegd.
Onderweg lunchen we bij Kasteel Slangenburg, die hebben een speciaal Pieterpad menu (soep van de dag + een tosti), ik ga ervoor, Vincent houdt het bij een tosti. Op het toilet de flesjes water bijvullen, er moet onderweg goed gedronken worden.

Bij het plaatsje Warm vinden we nog een rustpunt, de slechtste tot nu toe. Er staan een paar flessen water die bijna op zijn, een beetje ranja en dan heb je het wel ongeveer gehad. We drinken wat van het water en de ranja en betalen er wat voor; even bijkomen en weer verder.

De route eindigt in Braamt bij B&B Kadushi, en dat ligt voor de verandering precies op de route. Dus ingecheckt, biertje gedronken, en nu wil ik wat eten en drinken bij ‘T Witte Huus dat naast de B&B ligt. Als we daar aankomen blijkt het dicht te zijn, ondanks dat op de deur ‘Open’ staat. Wel hoor ik geluid binnen, wie weet is het een besloten feestje. Ik baal, moeten we nou weer een eind lopen voor eten?
Wat nu? Google erbij gehaald en kijken of er nog open restaurants in de buurt zijn. We vinden er een, Timber’s Restaurant, helaas wel weer 20 minuten lopen. Vooruit dan maar weer.
Dan blijkt dat het restaurant op het terrein Landal Stroombroek ligt met wat kleine ingangen hier en daar waar Google geen rekening mee houdt. We kunnen dus al snel binnendoor steken naar het restaurant waar we buiten een tafeltje kunnen uitzoeken. Het eten is prima.

Een DJ is ondertussen zijn spullen aan het installeren op het podium niet ver van onze tafel. Alstie maar niet teveel lawaai gaat maken.
Om 7 uur ’s avonds begint hij – het blijkt een kindershow te worden en dat doet hij erg goed. Binnen de kortste keren heeft hij een hele berg kinderen bij elkaar gekregen die allemaal lekker staan de dansen en springen op zijn muziek. Hij kent alle liedjes en dansjes die de kinderen ook kennen en maakt er een leuk feestje van. Het was voor ons leuk entertainment.

Klompjesbrood

Kasteel Slangenburg

Kasteel Slangenburg

Sluis De Pol Etten

Vissentrap

Te koop.

Het was warm in Warm

Braamt – Millingen aan de Rijn

Er is weer veel teveel ontbijt voor ons. We mogen, als we dat willen, de rest van het ontbijt in zakjes doen en meenemen. Onze gewoonte is om een stuk te gaan lopen, en dan onderweg wat lekkers te eten, en dat gaan we nu ook doen. We slaan het aanbod af.

De route vandaag bestaat uit twee stukken: de eerste 12 kilometer lopen we in het Bergherbos, lekker onder de bomen dus. Het gaat nogal op en neer in het bos, het is behoorlijk zweten als je moet klimmen. De temperatuur loopt al snel richting 30 graden. In het bos staat een uitkijktoren, Uitkijktoren Montferland, we zijn er nou toch, dus die beklimmen we ook nog maar even. Je kijkt hier over de bossen heen en kunt zelfs Arnhem zien liggen.

De laatste kilometers in het bos gaan door Duitsland, hier loopt een smalle strook Duitsland waar we dus niet omheen maar doorheen wandelen. Er is ook een pannenkoekenrestaurant genaamd Pannekoekhuys waar we niet aan de pannenkoeken gaan maar aan koffie met appeltaart. Hier vandaan is het nog maar een klein stukje bos, dus hier maar flink insmeren voor we verder gaan. En flink wat kraanwater naar binnen tanken en flesjes vullen.

Eenmaal buiten het bos komen we als snel bij het plaatsje Spijk, dit is de plek waar de Rijn Nederland binnen komt (niet bij Lobith zoals ons allemaal verteld wordt). Langs de Rijn en door de uiterwaarden wandelen we richting het plaatsje Tolkamer waar we een restaurant, Villa Copera, op de route vinden voor een ijsje. Het is ondertussen 32 graden, dus dat ijsje mocht wel.
Dan is het niet zo ver meer naar het pontje over de Rijn die ons naar Millingen aan de Rijn gaat brengen. Volgens de dienstregeling moeten we een minuut of 20 wachten in de brandende zon voordat we kunnen oversteken, gelukkig trekt de boot zich niks van de dienstregeling aan en vaart gewoon continu heen en weer. Dus binnen enkele minuten staan we op de boot, en weer enkele minuten later staan we aan de overkant. Dan nog 10 minuten lopen tot het einde van de route van vandaag.

We ploffen neer in Café De Taverne om het vocht aan te vullen, de bushalte waar we op moeten stappen om thuis te komen ligt ongeveer tegen het terras. De bus gaat 1x per uur, we nemen die van vijf over zes naar Nijmegen, dan met de trein naar Utrecht waar we rond acht uur ’s avonds aankomen.

En daarmee zit er weer een weekend Pieterpad op.

Steile paden in het bos

De uitkijktoren

In het Pannekoekhuys

Bewijs dat we in Millingen zijn