Op het plaatje zie alle 15 vluchten van onze Frankrijk vakantie. Dit zijn ze:

We willen vandaag terug naar Nederland, maar er is een code oranje voor extreem weer voor heel Nederland. Flinke onweersbuien worden verwacht, en als we wakker worden blijkt inderdaad een flinke buienlijn over Nederland te trekken.
De verwachting is wel dat het in het begin van de middag wat beter moet worden, dus we vertrekken toch maar richting vliegveld in de hoop dat we het vandaag gaan halen. Normaliter zouden we de vlucht in twee benen splitsen maar vanwege het weer besluiten we er maar één been van te maken. In Duitsland is het weer goed, als we Hilversum niet halen dan kunnen we nog wel naar een veld hier in Duitsland uitwijken.

Maar zo ver komt het niet, op vliegveld Trier dienen we een vliegplan in dat na anderhalf uur in gaat; als we de buienradar bekijken en enkele uren vooruit zetten, dan zien we dat als we in Nederland aankomen, de buien al ver voorbij Hilversum moeten zijn. We vertrekken 12:45 uit Trier en steken precies een uur later de Nederlandse grens over. Er hangen prachtige kleine witte wolkjes boven het land, we vliegen er boven overheen. Ten noordoosten van ons zien we nog de donkere achterkant van het slecht weer – en wij vliegen in de zon.

Het plan was om nog even over de camping van John te vliegen, maar het leek alsof in het westen een nieuwe bui in de maak was, en we wilden toch echt Hilversum halen; dus toen toch maar voor de directe route gekozen.
Bij Hilversum aangekomen worden wij gewaarschuwd voor een ontzettend natte en gladde baan in verband met de regen die dus pas geleden gevallen is, maar het valt mee, ik zet de kist zonder enig probleem aan de grond.
Even later hoor ik dat het veld eigenlijk nog gesloten was, en dat ik de eerste was die het veld mocht gebruiken na de buien.

In deze vliegvakantie hebben we vliegend geen enkele drup regen gehad, en dat staat in schril contrast met de vliegvakantie van vorig jaar naar Zweden: toen hadden we bij zo ongeveer elke vlucht regen onderweg. Geef mij dit (hete) droge weer maar!

De route van Trier naar Hilversum

Onweer waar we op moesten wachten

Het is toch een beetje raar, de titel zegt Frankrijk, maar we zijn in Duitsland. En ik moet zeggen, het bevalt me wel. Ik kan weer met de mensen communiceren en het eten smaakt een stuk beter.
De vorige keer dat ik in Frankrijk was, was ik in Parijs en had ik de indruk dat men wat beter Engels sprak dan vele jaren geleden. Dat blijkt dan alleen in Parijs zo te zijn, vrijwel niemand, ook niet in de horeca, spreekt Engels, en mijn Frans is wel heel erg roestig. Duits gaat me een stuk beter af.
En vanmorgen eindelijk een fatsoenlijk ontbijt, de franse ontbijtjes zijn erg karig, vandaag weer een zeer uitgebreid buffet. Heerlijk.

Het regent vanmorgen, dus lekker lang binnen blijven. Daarna de stad in, wat boodschappen doen (broeken en schoenen kopen), bezoek aan de Porta Nigra en de Kathedraal van Trier, wijntjes proeven in Weinstuben, bratwurst eten, caches vinden en verder niks bijzonders. Oh, en weer een nieuw foursquare record: 416 punten! Dat zal wel lange tijd blijven staan denk ik.

Het plan is morgen, zaterdag, terug te vliegen naar Nederland. Er wordt veel gepraat over onweer, we hopen voordat het onweer komt weer terug te zijn. Het is 1 uur en 45 minuten vliegen als we de vlucht in één keer doen. Kijken of het lukt.

Porte Nigra

Bratwurst

Cathedraal

De tijd in Montbéliard zit erop – tenminste als het weer meewerkt. Als we om 8 uur wakker worden regent het pijpestelen, en op ons volgende veld Sarrebourg en bij onze bestemming Trier zijn nogal wat onweersbuien actief. Maar geen paniek, het lijkt erop dat het in de loop van de dag gaat wegtrekken.
Sterker, als we klaar zijn met het ontbijt is de lucht volledig blauw in Montbéliard; dat geldt nog niet voor de volgende velden, maar de verwachtingen zijn goed.

Op het veld aangekomen maken we ons klaar voor vertrek. De vlucht is goed voorbereid, met de kanttekening dat het veld Sarrebourg in militair gebied LFR150 ligt. Ik heb geen bericht (NOTAM) kunnen vinden dat het gebied actief is, dus is de aanname dan maar dat het niet actief is en dat we probleemloos naar dat veld kunnen als tussenstop.
Op Montbéliard landt een Duits vliegtuig, we maken een praatje. Men is stinkend jaloers als we zeggen dat we al 12 dagen onderweg zijn, en nog 2 te gaan hebben. WAAAT? Geen kinderen zeker?

Zodra we hangen roep ik Bale Information op en meld waar ik naar toe wil. ‘Will call you back’ is zijn antwoord; even later komt hij terug en zegt dat alles ok is. Hij is kennelijk voor ons uit gaan zoeken of we naar Sarrebourg mogen, en dat mag. Ik vraag voor de zekerheid of LFR150 active is, en het antwoord is JA, maar we hebben toestemming.
In de buurt van het veld worden we overgezet op Phalsbourg Approach – zij helpen ons in het actieve militaire gebied. Ik geef aan dat ik op 4000 voet wil blijven vliegen en daar houdt hij ons aan, ik moet strak die hoogte aanhouden.
Bij Sarrebourg mogen we overschakelen naar dat veld, ik geef aan dat ik denk over anderhalf uur bij hem terug te komen voor het vervolg van onze reis. Hij vindt het prima.

We kiezen een baan om te landen (er is natuurlijk niemand om ons iets te vertellen), maar de wind verandert nogal en op het moment dat we willen landen blijk ik nogal wat tailwind te hebben. Bovendien was het circuit vrij kort, dus het ziet er niet naar uit dat ik voor het einde van de baan stil zal staan. Ik maak een go-around, en dat is heeeeeel lang geleden dat dat een keer nodig was.
Op de radio hoor ik nog wel wat Frans gepraat, alsof er nog iemand wil landen. Maar dat gebeurt niet, wel zien we een helicopter langs komen.

Er is echt minder dan helemaal niks te beleven op het vliegveld van Sarrebourg. Er staat een auto, maar het clubgebouw is potdicht, net als de hangars, het komt erg doods over. We gaan voor het gebouwtje in de schaduw zitten – de biscuits uit Nederland voor dit soort velden komen weer van pas.
Er moet een vliegplan ingediend worden want we gaan bij de volgende vlucht de Frans-Duitse grens over. Ik bel het vliegplan door, nu nog een uur wachten voor we de lucht in mogen.
Ondertussen komt een militaire helikopter over, ik verdenk de heren ervan dat ze het een mooie oefening vinden om even te kijken wat die Hollanders in dit militaire gebied te zoeken hebben.
In de verte horen we nog wat donderslagen, dat is van de bui die hier eerder geweest moet zijn, en die beweegt van ons af. Geen probleem.

Precies op de starttijd van het vliegplan hangen we weer in de lucht en roep ik weer Phalsbourg Approach op en vraag het vliegplan te activeren. Dat doet hij en we kunnen op weg naar Duitsland.
Het veld Trier ligt achter een paar heuvelruggen, gezien vanaf het zuiden. Op de buienradar hadden we gezien dat er een buitje richting Trier ging, en het was bij elke heuvelrug even spannend of we erachter tegen een bui zouden aanlopen. Maar dat gebeurde niet, het was in Trier ook al prachtig weer. De enige vlieg-rimpel vandaag was dat er naar Trier was gebeld of wij wel aangekomen waren – we weten zeker dat we alles goed telefonisch doorgegeven hebben, maar misschien had de Fransman iets niet goed gehoord of opgeschreven. Verder niks aan de hand.
We binden de kist vast, en gaan weer voor twee nachten de stad in.

In maart waren we ook al even in Trier geweest voor een sauna bezoek (vanuit een korte vakantie in Luxemburg). Dat was toen niet zo’n succes en we waren dan ook een beetje bang dat Trier tegen zou vallen. Niet dus – het is een prachtig stadje, we zijn toen gewoon niet in het mooie gedeelte geweest.
Ik wil een schnitzel en die krijg ik dan ook. Met een tweede bord erbij met alleen maar rauwkost – daar was ik aan toe! Heerlijk.

Ons einddoel voor vandaag: Trier

De route van Montbéliard naar Sarrebourg

Niets te doen op Sarrebourg

De route van Sarrebourg naar Trier

Uitpakken en vastzetten op Trier

De Moesel en een paar foto’s uit Trier

Het is vaste routine geworden: een dag vliegen en een dag rust.
Als we in het begin van de middag eindelijk van de kamer af komen gaan we eerst een gebakje eten – het eerste gebakje van de vakantie. Het mocht dus wel weer eens.
Daarna een trechter gekocht, morgen ga ik de olie aanvullen in de motor van het vliegtuig.

We zijn weer te vroeg, de Franse variant van de Blokker gaat pas kwart over twee open, dus dan eerst maar een ijsje. Daarna lukt het om een trechter (entonnoir volgens Google translate) te kopen.

In het stadje staat een soort van kasteel op een verhoogd stuk. Daar zijn we naar toe geweest en hebben in het museum enkele tentoonstellingen bekeken, waaronder een leuke expositie genaamd KM/H over allerlei vormen van vervoer.

Vervolgens een cache oppikken in een doolhof, dat is een dubbele opgave maar het lukt prima.

Het hotel heeft een sauna en daar maken we graag even gebruik van; alsof het buiten nog niet heet genoeg is – het is weer prachtig weer na een enorme hoosbui afgelopen nacht.

We eten voor de tweede keer in dit stadje, beide keren in een lokaal Frans restaurantje. Het komt een beetje minimalistisch over, gister kregen we als hapje vooraf een stukje stokbrood met niks – helemaal niks, vandaag een uiterst klein bakseltje (maar wel lekker). Bij het hoofdgerecht gister frites en een stuk vlees met sjalotjes – geen groente, en ook vandaag bij het hoofdgerecht geen groente. Gister aardbeien als toetje met alleen een beetje suiker, vandaag had ik een kaasplankje met drie stukken kaas. Maar dan wel drie stukken van dezelfde kaas. Beetje vreemd allemaal.

Morgen landen we als het goed is in Duitsland in Trier.

Treinstation

Kasteel

Kasteel

Doolhof