Nu was het mijn beurt voor nieuwe schaatsen – noren met hoge enkelsteunen; het zijn klapschaatsen waarbij het ijzer ook vastgezet kan worden, dan zijn het ‘gewone’ noren.

Ik heb 2 uur op de nieuwe schaatsen gestaan, dat is zo’n 40 kilometer. Het gaat de goede kant op!

Gisteravond zijn Peter en Geert-Jan langs gekomen om te eten, drinken, overnachten en vandaag mee te gaan naar een concert van The Gents in Vredenburg hier in Utrecht. The Gents bestaat uit een 18-tal zangers die vandaag allemaal Duitse klassieke liedjes zongen.
Het is niet echt mijn genre (wel van Vincent, Peter en Geert-jan die zelf ook zingen danwel gezongen hebben), maar het was toch mooi om mee te maken; de heren van The Gents kunnen uitstekend zingen.

Het was voor mij de eerste keer in Vredenburg, en misschien ook wel de laatste keer want Vredenburg gaat verdwijnen zodra de grootse plannen voor het station en Hoog Catharijne in Utrecht van start gaan.
De zaal is een mengeling van beton, hout en rode bekleding van de stoelen. Het ziet er in eerste instantie wel grappig uit, maar als je wat langer rond kijkt is er toch wel veel beton, en is het hout aan renovatie toe. Met de akoestiek is in ieder geval niks mis – het klonk prachtig.

Bij de Vechtse Banen kun je schaatsen kopen en huren. Janna heeft schaatsen getest, en in de dweilpauze gelijk gekocht. Ze lijken op degene die op het plaatje rechts staan – een soort sneeuwschoenen met afneembare ijzers eronder. Ze bevallen haar uitstekend, en dat is ook duidelijk in de schaatsprestaties te merken.

Ik heb 2 paar schaatsen geprobeerd – schaatsen met half-hoge schoenen in het uur voor het dweilen, en schaatsen met hoge schoenen na de dweilpauze. Die laatste bevielen me uitstekend – goede steun aan mijn (slappe) enkels en ik hoefde de veters niet strak aan te trekken. Dus geen pijnlijke voeten!
Volgende week ga ik ze kopen.

Dit keer hebben we zo’n 2 uur geschaatst, en dat ging prima. Natuurlijk zijn de omstandigheden hier wel heel anders dan op de Weissensee – daar kon het wel eens koud zijn en hard waaien. Op de Vechtse banen was het 8 graden boven nul, en omdat de baan overkapt is heb je helemaal geen last van de wind…

Mijn zus Janna belde me een tijdje geleden op, en vroeg of ik mee wilde gaan schaatsen op de Weissensee in Oostenrijk (tegen de italiaanse grens). In eerste instantie was ik wat terughoudend – ik heb nooit iets met wintersport gedaan, en heb er ook niet zo’n behoefte aan. Maar ach, waarom ook niet, dus ik heb ingestemd.

Op 26 januari gaan we een tocht van 100 kilometer maken over de Weissensee!

En dus moet er getraind worden. Vanavond zijn we voor het eerst naar de Vechtse banen geweest om kilometers in de benen te krijgen.
Het was voor mij jaaaaaren geleden dat ik op de schaatsen gestaan heb en ik was dan ook erg benieuwd hoe het zou gaan. Nou, dat viel mee: na 2 rondjes ging het weer redelijk goed, alleen nog geen pootje-over in de bochten.
Ook Janna ging redelijk – eerst probeerde ze haar noren, maar dat beviel niet, dus over op de Friese schaatsen (‘houtjes’) van 25 jaar oud – maar die waren verre van scherp, en dat ging niet zo lekker. Wel zagen we anderen op iets wat op een moderne versie van de houtjes leek, daar wil ze naar gaan informeren.
Ik ga ook op zoek naar andere schaatsen. Ik heb altijd al slappe enkels gehad, en ter compensatie bind ik dan altijd mijn schaatsen erg strak onder met als gevolg koude en erg pijnlijke voeten. Ik zag mensen schaatsen met hele hoge schoenen op hun noren ter ondersteuning van de enkels. Die wil ik ook eens gaan proberen.

Vandaag ruim een uur geschaatst – een leuk begin. De verwachting is dat we op de Weissensee zo’n 7 uur nodig hebben (inclusief stops).