Tijd om zo nu en dan weer eens een blog te doen.

Vincent en ik gaan regelmatig naar de sauna; als we weinig tijd hebben wordt het een bezoekje aan Sauna Lamar, en bij tijd zat wordt het een bezoek aan Sauna de Heuvelrug.

Vandaag, tweede paasdag, was het tijd zat en zijn we afgereisd naar Veenendaal. Op zondagen (en kennelijk ook op feestdagen) wordt van 1 uur ’s middags tot 9 uur ’s avonds elke twee uur een löyly gehouden – een saunasessie in de hooibergsauna waarbij in drie of vier ronden liters water op de kachel wordt gegoten en de sauna veel heter aanvoelt.
Elke löyly heeft een thema; wij kwamen rond half vijf binnen en hadden de eerste löyly om 5 uur: de Aloe Vera sauna. Na de eerste opgietronde krijg je een klodder Aloe Vera-gel in je handen en smeer je je daar helemaal mee in. Door de hitte van de sauna wordt het zacht en trekt het in je huid.
De tweede löyly om 7 uur ’s avonds was een fruit-löyly; na de eerste ronde mag je een lading fruit eten, en de luchtjes bij het opgieten hebben dan allen het thema fruit.
De derde en laatste löyly die we doen is de honing löyly; het lijkt op de Aloe Vera variant, maar dan smeer je je met echte honing in. De honing smelt en trekt in je huid; ook heerlijk om je eigen handen bij af te likken, het is dezelfde honing die je ook op je brood smeert.

Er zijn natuurlijk niet alleen opgietingen, andere sauna’s zijn bijvoorbeeld de stoomsauna, de infraroodsauna, een een hete buitensauna. Ook warm- en koudwaterbaden, bubbelbaden en kruidenbaden ontbreken niet.
En uiteraard genieten van een uitstekende maaltijd in het restaurant.

Enkele uren jezelf verwennen – heerlijk!

Journalist Bob Wilton (McGregor) krijgt zowat het mafste verhaal van zijn leven te horen als hij Lyn Cassady (Clooney) ontmoet. Deze vreemde vogel beweert lid te zijn van een geheime legerdivisie die zich bezighoudt met paranormale activiteiten. Wilton denkt dat Cassady’s verhaal te mooi is om waar te zijn, maar als deze soldaat hem meesleept naar het hoofdkwartier van het First Earth Battalion weet de reporter niet wat hem overkomt: hij treft een stel uiterst excentrieke soldaten die ervan overtuigd zijn dat ze zichzelf met de juiste training de meest bizarre vaardigheden aan kunnen leren: zo denken zij zichzelf onzichtbaar te kunnen maken en denken ze door muren heen te kunnen lopen. Het meest gestoorde idee van het First Earth Battalion is wel dat zij denken geiten te kunnen laten ontploffen door maar lang genoeg naar ze te kijken! En daar komt dus de titel van de film vandaan. De soldaten van First Earth Battalion denken dat zij de War on Terror makkelijk zullen winnen wanneer zij deze vaardigheden eenmaal beheersen.

Het First Earth Battalion wordt aangevoerd door Bill Django, een rol waarin Jeff Bridges zich weer helemaal mag laten gaan. Django roept dan ook herinneringen op aan Bridge’s beroemde personage Jeffrey “The Dude” Lebowski.

Het krankzinnige verhaal van ‘The Men Who Stare At Goats’ is gebaseerd op het gelijknamige boek van Jon Ronson. Deze beweert dat toch zeker 60% van zijn boek waargebeurd is, waaronder het feit dat het Amerikaanse leger echt dacht geiten te kunnen laten exploderen door ze aan te kijken.

Is wel grappig, een zes en een half.

Na U2 en Coldplay was het weer tijd voor een dance-feest. Radio538 heeft een nieuw feest georganiseerd: Evolution: Let there be Light in de TT hallen in Assen. De lineup is waanzinnig, onder andere Marcus Schultz, Tiesto en Marco V.

Omdat mijn vader in het ziekenhuis ligt in Leeuwarden ben ik vanaf mijn ouderlijk huis naar Assen afgereisd, en na afloop ook weer terug naar Friesland.
Misschien komt het ook doordat mijn vader dus in het ziekenhuis ligt, en omdat ik met de auto ben, maar ik heb voor mijn gevoel betere feesten meegemaakt. Marcus Schultz had uiteraard groot succes met zijn hit, maar voor de rest vond ik hem niet sterk. Ik zat natuurlijk als Tiesto-fan uit te kijken naar zijn set, maar Tiesto draaide heel andere muziek dan anders, en ik vind het geen verbetering.
Marco V heb ik gemist, ik wilde enigszins op tijd terug zijn in Friesland; Mijnder heeft Marco V nog wel gezien, en vond hem erg goed.

Wat mij erg verbaasde is dat het niet uitverkocht is; grote namen als DJ’s, lang van tevoren waren kaartjes te koop, en toch kon je bij de ingang nog kaartjes krijgen. Het begint zich al een tijdje af te tekenen, grote dance feesten zijn op hun retour. Of misschien ligt Assen te ver uit de bewoonde wereld.

Ik heb iets met het weer, misschien komt dat door het vliegen waarbij je altijd met het weer te maken hebt. In de vorige flats waar ik woonde kon ik niks met het weer doen, ik woonde ergens halverwege de flat en kon geen wind of temperatuur met fatsoen meten.

Hier in Utrecht woon ik op de 3e en 4e verdieping van een appartementencomplex, en kan ik een windmeter boven het dak uit steken. Toen ik hier kwam wonen had ik een Lacrosse 3600 weerstation, hij was draadloos dus lekker makkelijk installeren.
Maar na enkele jaren kwamen de kuren; dus onderdelen vervangen en bedraden, maar het ging echt fout toen een keer de bliksem in sloeg, en de connectie tussen het weerstation en mijn pc aan beide kanten ten onder ging.

De 3600 bestaat niet meer, en ik ging voor de opvolger: 3650. Die is alleen draadloos tussen de sensors en het basisstation, en dat werkte niet goed. Helaas kon deze niet bedraad worden, en ook de verbinding tussen het basisstation en de pc was erg onbetrouwbaar.

Tijd voor een volgende stap: een wat professioneler weerstation, ook al zijn de meetpunten in een stad verre van ideaal. Ik ben voor de Davis Vantage Pro2 Plus gegaan, dit (bedraad) station meet de volgende zaken:
– temperatuur binnen en buiten
– vochtigheid binnen en buiten
– luchtdruk
– windrichting en windsnelheid (gemiddeld en windstoten)
– regenhoeveelheid
– zonnekracht (vermogen per vierkante meter en UV index).
Een uitgebreid station dus. Het was flink wat werk om de boel op het dak te installeren en te bedraden, maar het is gelukt.

Actueel weer hier op Croonschild kun je zien op mijn weerpagina of in grafieken met historie.

Waanzinnig!
Begin augustus was ik bij een concert van U2 en ik was niet echt enthousiast. Ik dacht even dat popconcerten niet echt meer iets voor mij waren, en dat ik meer een dance event man was geworden.

Maar Coldplay heeft mij ervan overtuigd dat ik popconcerten ook nog steeds leuk vindt. Coldplay gaf een uitstekende show, ze hadden een prachtig podium waarvan de hele achterkant een groot scherm was, en naast het podium twee grote beeldschermen zodat je alles goed kon zien. Het geluid klonk uitstekend (maar had iets harder gemogen).
De muziek was prachtig, de show was goed. Heerlijk om weer eens zo’n concert mee te maken.

Klik op de foto voor meer impressies (de foto’s zijn niet van mijn hand dit keer).