Vincent en ik zijn dus net begonnen met ons bedrijf SVVL; de Kamer van Koophandel organiseerde vandaag een startersdag, en het leek ons een goed plan daar eens te gaan kijken en nog wat dingen op te steken.

Het opsteken viel een beetje tegen, we hoopten een en ander over belastingen enzo te weten te komen, maar dat is niet echt gelukt.
Wel hebben we het verhaal van Ijs en Zopie gehoord; een van de eigenaren vertelde over hun zaak in de Twijnstraat (het hele jaar door geopend en ijs in de verkoop). Het was wel leuk om te horen hoe zij gestart zijn, en met wel doel.

Op het prikbord waar starters starters zoeken hebben we nog een paar interessante dingen gezien en het email adres van opgeschreven. Achteraf hebben we daar geen werk uit gekregen.

Ondertussen gaan de zaken goed – werk zat voor de avonduren!

In de avonduren help ik regelmatig mensen, ik ben vooral betrokken bij CSV Networks. Uitbetalen voor die diensten was altijd lastig omdat ik geen rekeningen kan sturen, maar daar is nu verandering in gekomen: Vincent en ik zijn vandaag, 1 oktober 2006, een V.O.F. gestart!

Ons bedrijf heet: SVVL

Ik kan dan mijn werkzaamheden in de avonduren laten uitbetalen, en Vincent kan dan, mocht het een keer zover komen, ook in de avonduren betaalde activiteiten ontplooien.

We hebben er beide erg veel zin in: Vincent kan zich in eerste instantie uitleven op de administratieve en juridische kant van de zaak, ik kan eindelijk wat geld verdienen aan mijn avondactiviteiten!

Koen (de broer van Annelot) wilde graag een keer met ons naar de Apenheul, en dat ging vandaag dus gebeuren. Jij moest ’s ochtends eerst nog voetballen, maar al snel daarna zijn we (Koen, Mitchel, Vincent en ik) vertrokken richting apen.
Het blijkt dat Koen en Mitchell ook iets met voetbal hebben, onderweg naar de Apenheul ging het tussen die twee maar over één ding: voetbal!

Zelf ben ik ooit in de Apenheul geweest, maar dat is vele, vele jaren geleden; ik vond het ook erg leuk om er weer eens naar toe te gaan, en te wandelen tussen de loslopende apen.
Helaas is dit jaar een nieuwe regel van kracht in de Apenheul: de apen mogen niet meer zoveel op- aan- en bij de mensen zitten; ze werden te brutaal en werden teveel uit hun natuurlijk gedrag gehaald. Met plantenspuiten worden ze nu van de mensen afgehouden.

Het was erg leuk om zo dicht bij de apen te zijn, en ze van dichtbij te zien spelen en eten. Koen weet heel veel van apen, hij heeft er veel interesse voor, en kon ons dus allerlei dingen vertellen.

De schouwburg van Utrecht bestaat 65 jaar, en dat wordt gevierd met een soort jubileum revue. Lei had mij erop attent gemaakt, mede omdat hijzelf mee doet met het koor waar hij in zingt: Cantatori del duomo. Er zijn 5 voorstellingen, wij zijn vanavond dus geweest.

De voorstelling wordt uitgevoerd door een aantal Utrechtse artiesten en koren, aanelkaar gebreid door de ‘feestcommissie’ die, op de momenten dat ze aanwezig zijn, iets over de geschiedenis van de schouwburg vertellen.
Helaas gaf dat nogal een rommelige indruk, de feestcommissie kwam meestal alweer op als een artiest nog bezig was met zijn of haar voorstelling. Desondanks heb ik wel genoten van de avond – het meest nog wel van de verhalen van de cassiere.

Vincent had vanuit zijn werk een uitnodiging gekregen om tijdens de wereldhavendagen mee te komen varen op de Nieuwe Maze, de boot van het havenbedrijf in Rotterdam.
’s avonds zijn we opgestapt om te kunnen genieten van een concert van allerlei pluimage in de haven bij de Willemsbrug, en van het vuurwerk dat ’s avonds laat afgestoken zou worden.

Bij vertrek was het prachtig vaarweer, maar volgens de weersverwachting was er een storm op komst die rond half tien zou kunnen arriveren. Daarom werd het vuurwerk vervroegd naar 10 uur; gelukkig kwam de storm wat later.

Op zich heb ik weinig van de wereldhavendagen meegekregen, het varen ’s avonds bleef beperkt tot dobberen bij de Willemsbrug, en de meeste activiteiten waren ’s middags al geweest. Misschien volgende keer maar eens overdag ernaartoe.