Na het alweer overmatige ontbijt (mijn broekriem krimpt heb ik ontdekt) rijden we naar het vliegveld waar we Terry zullen ontmoeten, zij is de eigenares van de vliegschool. Ook Cathy zien we – de manager van het vliegveld die voor ons de vluchten voor vandaag geregeld heeft. Als dank daarvoor had ik een mok voor haar meegenomen uit Reno, ze vond het prachtig.
Ray is vandaag onze instructeur, hij is inmiddels gepensioneerd en was piloot op jet-vliegtuigen van Intel. Na de briefing op het vliegveld rijden we achter hem aan naar een klein meertje, ongeveer een kwartier rijden verderop. Het meertje ligt op prive-terrein waar de vliegschool gebruik van mag maken. Enige restrictie is dat alleen de instructeur een take-off en landing mag maken.
Ik ben als eerste aan de beurt, rond elf uur hangen Ray en ik in de lucht. Op vijf minuten vliegen ligt een veel groter meer, en daar gaan we lekker op het water spelen. Ray doet een landing voor, daarna mag ik het zelf; ondanks wat foutjes gaat het redelijk. Ray vervolgt met “let’s have some fun!”. Het is hier heuvelachtig en Ray dirigeert me naar een riviertje door de heuvels waar we op gepaste hoogte boven blijven vliegen.
Op een gegeven moment zegt hij ‘I have the controls’, draait de kist om een heuvel heen en duikt naar beneden. Zo zijn we het hele stuk vlak boven de rivier terug gevlogen, en daarna weer terug omhoog. Hij zei dat ik weer hetzelfde stuk boven de rivier moest vliegen, en daarna zelf naar beneden en vlak boven het water terug moest vliegen, al bochten makend om de rivier te volgen tussen de heuvels door. Dat was echt geweldig, en inspannend; het is hier toch al warm, maar daar boven het water brak het zweet me echt uit!
Uiteindelijk heb ik ruim anderhalf uur gevlogen voordat Ray het vliegtuig (de N…) weer op het kleine meertje zette. Even de in een supermarkt
gekochte broodjes opeten, en vervolgens is Marcel de lucht in gegaan.

In de twee uur die ik moest wachten heb ik reisburo Vincent weer gebeld en gevraagd een hotel te vinden bij Oakland Airport, en heb ik het grootste deel van dit verhaal ingetikt. Kennelijk had de vlucht me veel vocht gekost, ik heb meer dan 2 liter water gedronken in de tijd die ik moest wachten.
Na terugkomst van Marcel zijn we naar het vliegveld teruggereden, betaald, afscheid genomen en zijn wein minder dan drie uur naar Oakland gereden.
Ik was aardig bekaf, rond 10 uur lag ik te ronken in bed.

Toen ik het gordijn open deed en de lucht in keek zag ik een wolkendek; het leek me hoog genoeg en geen probleem, maar Marcel zei dat de regels hier wat strikter zijn qua bewolking dan in Nederland. Rond half tien waren we bij de vliegschool en ontmoetten we Jim, onze instructeur (die OOK de eigenaar bleek te zijn). Hij zag het vliegen absoluut niet zitten, de bewolking zat te laag. Maar na wat rondhangen en praten leek het iets beter en zouden we touch en go’s gaan doen zodat we in ieder geval iets zouden kunnen zien bewegen op de grote schermen in de cockpit.
Maar tegen de tijd dat we klaar waren om dat te gaan doen was het weer dusdanig verbeterd dat we het originele plan konden uitvoeren: ik vlieg naar een veldje ten noorden van San Francisco, en Marcel vliegt terug.

De kist ziet er schitterend uit, het is relatief nieuw en wordt perfect onderhouden (na de vlucht moeten we met een spuitbus en lappen de kist schoonmaken en van de gevangen vliegen ontdoen); van binnen is het helemaal schitterend met de twee grote schermen: de Garmin 1000. De Garmin 1000 heeft ontzettend veel mogelijkheden en Jim heeft er ook nog wel eens wat moeite mee. Je ziet op de schermen alle informatie over de motor,
over vliegvelden, over routes, andere vliegtuigen die in de buurt vliegen, en nog veel meer. Tijdens de vlucht laat Jim veel schermen zien van de Garmin 1000. Het vliegtuig zelf, een Cessna 172 S, vliegt heerlijk en binnen de kortste keren zijn we weer geland en is de beurt aan Marcel.
Marcel vliegt ons langs de Golden Gate Bridge, Alcatraz en downtown San Francisco terug naar Oakland. Daarna moest de kist nog getankt worden, en dat was ook pure luxe: uitstappen, een gebouw binnen lopen, koffie drinken en koekje eten terwijl het vliegtuig getankt wordt, betalen en wegwezen. Daar kunnen ze op Hilversum nog wat van leren!

Voor mij zit het er nu op; Marcel brengt me naar San Francisco International airport waarvandaan ik vertrek richting Londen.