Zo stil als het gisteravond was in het stadje, zo gezellig druk is het vanmorgen. Misschien valt het hier toch wel mee en is het een leuk stadje overdag.

Gelukkig is het weer uitstekend op Carpentras, en is de verwachting dat het in St. Etienne wel eens wat bewolkt zou kunnen zijn. Dat is helemaal niet erg, sterker dat is wel lekker omdat het dan wat minder heet is in de kist als je op de grond aan het taxien bent.

Onderweg naar St. Etienne (LFNH – LFMH) zijn we om het gebied van Avignon heen gevlogen, en met een grote boog om een kerncentrale heen gegaan. De Fransen zijn sinds 9/11 niet erg vriendelijk met boetes als je over een centrale heen vliegt.
St. Etienne is een groot veld met echte aankomst- en vertrekhallen. En met een bar met plastic-verpakt eten. Hier hebben het slechtste eten van de hele vakantie gehad, meestal was wel een klein restaurantje aanwezig waar je heerlijk kon eten. Hier dus niet.

Vervolgens door naar Troyes (LFMH – LFQB) waar het bewolkt was. Dit was het langste been dat we deze vakantie gevlogen hebben, 2 uur en 5 minuten. dat is toch ook wel de limiet voor een been, 1 tot anderhalf uur is ideaal. Dan kun je weer even je benen strekken, plassen, en even geen headset die op je hoofd zit te drukken.

Een taxichauffeur bracht ons naar het centrum van de stad. Het was een prachtig hotelletje in oude stijl. En Troyes was nog een gezellige stad ook! Veel restaurantjes en veel mensen op de been. Verrassend na steden als Chalon en Carpentras.
Vincent vond een aankondiging van een soort lichtshow in een kathedraal; dat leek ons wel leuk, dus wij ernaar toe. Het begon inderdaad in de kathedraal, maar daar bleef het niet bij: we werden al na enkele minuten de katheraal uitgebonjourd, en mee op sleeptouw genomen: het werd een wandeling door de stad langs allerlei bezienswaardigheden, begeleid door een aantal acteurs. Erg, erg grappig, alleen jammer dat ik geen barst verstond van de verhalen – ik dacht dat ik wel een beetje Frans kon, maar hier kon ik helaas geen woord van verstaan.

Na een paar dagen niks doen behalve genieten van zon en zwembad is het weer tijd om vandaag, donderdag, te beginnen met terug vliegen richting Nederland.
Er wordt voor vrijdag mogelijk wat buitjes verwacht in het Rhonedal; hopen dat we daar geen last mee krijgen.

Het plan is om nu iets westelijker te gaan vliegen dan de heenreis en een stukje Centraal Massief mee te pakken. Of dat gaat lukken hangt van het weer af.

Vandaag een korte eerste trip: van Cannes naar Carpentras (LFMD – LFNH) om er weer een beetje in te komen. Na 56 euro afgerekend te hebben voor de landing en het parkeren van het vliegtuig voor 3 dagen (valt weer mee dus) onderweg naar Nederland!
Nou ja, onderweg – de vrouw op de toren, die voor niet-Fransen onverstaanbaar was, maakte er een potje van. We zagen twee kisten gevaarlijk dicht bijelkaar komen terwijl wij 20 (!) minuten lang voor de startbaan stonden te wachten op binnenkomend verkeer. Ze had het totaal niet onder controle.

Overigens moesten we op Cannes eerst door de Departure controles heen: de tassen moesten door de scanner, onze zakken moesten leeg en we moesten door een poortje – zoals dat altijd gaat als je met een lijnvlucht vertrekt. Bovendien moest ik me legitimeren, en mijn vliegbrevet laten zien.

Op vliegveld Carpentras was niemand op de radio te bereiken – een doe-het-zelf veldje; er waren wel een paar vliegtuigen en een paar piloten op het veld die bij een vliegclub horen. We vroegen ze of we een taxi konden bellen, en voor we het wisten zaten we bij een van die piloten in auto! Aangekomen bij het hotel wilden we hem wat geld geven, maar dat werd zeer resoluut geweigerd.

Carpentras is op donderdagavond ook redelijk uitgestorven (zoals Chalon). We zijn op een terrasje gaan zitten waar nog verder niemand zat om te gaan eten. Even waren er alweer 3 tafels bezet – als er 1 schaap over de dam is…

Op naar ons einddoel! Vandaag gaan we in 3 etappes naar Cannes, via Valence en Aix.

Vincent pakt het vliegen uitstekend op, hij neemt steeds meer taken op zich, zoals kaartjes uitzoeken, route bepalen en administratie doen. Ook luistert hij goed mee op de radio, en dat alles maakt het voor mij een stuk makkelijker.

Valence (LFLH – LFLU) is een groot veld dat ook militair gebruikt wordt, maar er niet veel activiteit.
Er is een restaurantje, dus even wat eten en weer door.

Over de uitlopers van de Alpen zijn we doorgevlogen naar Aix (LFLU – LFMA), een leuk veld waar ook nog redelijk wat activiteit is. Alleen de pompbediende was er niet, dus werd een vervanger opgetrommeld.
Vervolgens moesten we een vliegplan voor Cannes indienen, maar degene die dat normaal doet was toevallig die dag een paar uurtjes de deur uit. Ze zou om 4 uur terug zijn, maar dat was ze niet.
Dus wij naar de (nu echte) pompbediende die had aangeboden het vliegplan te versturen. Maar die kon de juiste telefoonnummers niet vinden.
Gelukkig kwam daar de mevrouw van de handling aan zodat we eindelijk ons vliegplan de deur uit konden doen en vertrekken naar Cannes.

Die vlucht (LFMA – LFMD) ging ook over wat hogere gebieden, en door militaire zones. Door in de lucht contact op te nemen met Le Luc kregen we toestemming om daar doorheen te vliegen.

De landing op Cannes ging prima, al was de vrouw op de toren moeilijk te verstaan…