We maken er een echte vakantiedag van – uitslapen, de stad in, terrasje zoeken.
Onderweg zagen we plotseling een enorme rij met mensen met een jerrycan – kennelijk was er ergens brandstof te krijgen. Aan het eind van de rij zagen we inderdaad dat brandstof verkocht werd. Uren later stond men nog in de rij.
Aan het eind van de dag gaan we met John en Monique lekker eten bij restaurant Walter’s.
En daarmee zit onze tijd in Kathmandu erop! Morgen weer richting Nederland.
We worden weer vroeg wakker gemaakt voor een bird-watching wandeling, echt iets voor ons: vroeg op om vogeltjes te kijken. Maar goed, de guide deed zijn best enige interesse bij ons te wekken al viel het aantal bijzondere vogels een beetje tegen vanmorgen.
Na het ontbijt zijn we naar de bus gebracht die ons terug brengt naar Kathmandu; vertrek iets na negenen en drie uur waren we weer in de hoofdstad. Dit keer weinig oponthoud door kapotte trucks (die waren er wel, net als trucks en een busje die half gekanteld tegen de berg hingen).
De route gaat langs een rivier en geeft weer een beeld van hoe primitief dingen hier gaan. De rivier is een bron van keien, kiezels en zand; de keien en kiezels worden met de hand geraapt uit de rivier, en als ze te groot zijn worden ze met een hamer in kleinere stukken gehakt.
Hoe laadt je een truck met zand? Gewoon: vier mannen met elk een schop en scheppen maar! Hoe laadt je ee truck met keien? Gewoon: vier man rapen keien op en gooien ze in de truck. Echt ongelofelijk.
De trucks zullen ongetwijfeld overbeladen zijn en daardoor bergopwaards regelmatig de geest geven.
In Kathmandu hebben we een taxi gepakt, zijn we naar het huis van John en Monique gereden, koffers gehaald en ons vervolgens naar het Vajra hotel laten brengen, hetzelfde hotel waar we ook de eerste nachten doorgebracht hebben. Eindelijk weer eens heerlijk douchen en badderen – in Chitwan hadden we alleen koud water (volgens de verhalen was het gas op).
’s avonds nog lekker thais gegeten in Thamel (het drukke centrum van Kathmandu), morgen de laatste dag alweer.
Al vroeg worden we gewekt voor het ontbijt en daarna snel richting een kanotocht. Met een stuk of 10 japanners zijn we rivier-afwaards gegaan en hebben we een en ander aan wild-life gezien zoals krokodillen, pauwen en andere dieren. Ondanks het vroege uur was het al er warm en vochtig, zweten dus.
Daarna een wandeling door het begin van de jungle, zo mogelijk nog warmer en vochtiger; binnen de kortste keren was onze kleding doorweekt, en dan bedoel ik _echt_ doorweekt, nog voor 10 uur ’s ochtends. En we kregen te zien waar iedereen op hoopt: een neushoorn in het wild! Je moet nog uitkijken ook, een neushoorn kan erg aggresief zijn en wl 40 km/uur lopen – daar win je het niet van. Onze neushoorn lag lekker bij te komen in een plas en was niet echt een bedreiging.
Daarna werden we naar een traditioneel dorpje gebracht en mochten we een verhaal over de geschiedenis aanhoren. Opvallend is trouwens dat wat over malaria verteld wordt; van de GGD hebben we vele tientallen malaria pillen per persoon meegekregen, in te nemen als je meer dan 2 nachten in Chitwan verblijft, wij blijven twee nachten dus geen pillen. Volgens de nepalezen is in de jaren zestig de omgeving besproeid met DDT en is sindsdien malaria uitgebannen en niet meer terug gekomen. Waarom dan pillen van de GGD? Geen idee.
Vervolgens naar wat mij betreft het hoogtepunt van de dag: badderen met olifanten. Bij gebrek aan zwembroek ga ik in onderbroek met een olifant het water in, Vincent in zwembroek mee. Eenmaal op de rug van de olifant is het spel dat de olifant probeert je van zich af te krijgen, en dat op verschillende methodes. Ik heb me kostelijk vermaakt, mede omdat het water een heerlijke temperatuur had, niet koud en toch verkoelend.
Na de lunch hebben we een tocht gemaakt op een olifant. In eerste instantie met twee nogal gezette Indiase mannen, maar we maakten al snel rechts-omkeerd omdat het op deze manier wel erg krap werd. Uiteindelijk zaten we met zijn tweeen en een ‘bestuurder’ op een olifant, en dat was wel erg bijzonder (er kwam even later nog wel een ‘olifant-bestuurder-in-opleiding’ bij maar we zaten vergeleken bij anderen nog steeds zeer riant). En het geluk lachte ons weer toe: we zagen rendieren, vogels, een aap en jawel, weer een neushoorn die op zijn gemak aan het eten was.
Een zeer geslaagde dag in Chitwan.
De ochtend begint volgens plan, zes uur taxi, half zeven bij reisburo Highlander en om zeven uur vertrekt de bus. De tocht zou vijf uur moeten duren maar we verliezen bijna een uur door vrachtwagens met pech op de andere rijstrook. Zoals Nepalezen eigen blijft de kapotte vrachtauto midden op de weg staan en zet het rijdende verkeer zich binnen de kortste keren vast rond de kapotte auto. Maar goed, we komen aan in hotel Parkland; eten en drinken (koffie, thee choco) is inclusief de prijs. De enige vraag is of je vegetarisch wilt eten, verder wat de pot schaft. En dat blijkt bij de lunch en het diner uitstekend te zijn.
Tussen lunch en diner bezoeken we een soort museum over Chitwan, en aan het eind van de dag proberen we de zonsondergang mee te maken, maar door bewolking komt daar weinig van terecht. Toch een lekker bierje aan het water gedronken.
Chitwan is een van de oudste beschermde natuurgebieden in Nepal, het zit er vol met allerlei diersoorten. De meest bekende zijn de neushoorns en tijgers; er zijn ook wilde olifanten te zien. Morgen gaan we daadwerkelijk het gebied in en hopen we wat spannende diersoorten te kunnen spotten.
’s avonds worden we naar een dansvoorstelling gebracht, met de voorstelling in het begin van de vakantie in het hoofd hadden we er eigenlijk niet zoveel zin in, maar dit bleek toch wel leuk te zijn; bij de laatste dans mocht het publiek meedoen, Vincent stond al snel op het podium. In het zaaltje was het werkelijk bloedheet, zodra je binnen was begon het zweet uit je porien te gutsen; ik heb foto’s staan maken en had het al erg heet, laat staan de dansers…
Het is vandaag zaterdag en Monique heeft een vrije dag; John zit nog steeds vast op een vliegveld elders in Nepal en het is onduidelijk of hij vandaag thuis zal komen.
Monique neemt ons eerst mee naar Pashupatinath, een staatstempelcomplex. Veel Nepalezen bezoeken deze heilige plaats en op de weg ernaartoe staat het dan ook vol met allerlei stalletjes met wat wij prullaria zouden noemen, en vele tentjes met hapjes eten. Het echte heilige gedeelte mogen wij niet in – hindu’s only. Desondanks was er genoeg te zien; er loopt een rivier door het dorpje waarin veel gezwommen werd door kinderen. Tijdens onze wandeling werden we aangeklampt door een jongen van elf die graag een praatje met ons wilde maken. Dit gebeurt wel vaker en meestal draait het erop uit dat zo iemand geld van ons wil, maar deze keer niet. Hij was uiterst vriendelijk en bleek buitenlands geld te sparen; hij mistte nog een 50 eurocent munt en toen ik hem een gaf wilde hij mij drie keer 20 cent terug geven – dat hoefde uiteraard niet.
Het is trouwens opvallend hoeveel kinderen van Nederland weten, ze kennen bijvoorbeeld vaak Maxima en haar drie kinderen, de hoofdstad, de politieke hoofdstad en ze weten hoe hoog het hoogste punt van Nederland is.
Vervolgens zijn we naar de tempel Bouda gewandeld, een mooie grote tempel in de buurt. Het leuke van op stap met Monique is dat je ook veel achtergronden te weten komt, niet alleen over tempels enzo maar ook dingen uit het normale leven van Nepal. Zo is er een chronisch gebrek aan brandstof, soms zien we een enorme rij brommers en motoren staan, dat betekent dat een tankauto onderweg is en dat binnenkort getankt kan worden – zolang de voorraad strekt.
Stroom wordt op vaste tijden uitgeschakeld per gebied omdat niet alle gebieden tegelijk van stroom kunnen worden voorzien. Water is er enkele uren per week, dan is het zaak om zoveel mogelijk water uit het net te ‘zuigen’ met pompen om je eigen waterreservoirs aan te vullen om de rest van de tijd te overbruggen.
John blijkt inderdaad eind van de middag thuis te komen; na een hartelijk ontvangst en een geplande stroomuitval zijn we ergens lekker gaan uit eten; het kostte wel 15 euro per persoon inclusief alles; voor ons een schijntje, voor Nepalezen een kapitaal.
Onderweg naar huis regende het pijpestelen, wegen waren veranderd in rivieren; gelukkig bracht een taxichauffeur ons keurig en veilig thuis, hij komt ons morgen om zes uur ook weer ophalen voor onze trip naar Chitwan.