Auteursarchief: sietse

Sneak Preview: Nordwand

Andi en Toni zijn twee fanatieke Duitse bergbeklimmers, die ervan dromen om als eersten de 1800 (!) meter hoge Noordkant van de in Zwitserland gelegen Eiger-berg te beklimmen. In de zomer van 1936 gaan zij het erop wagen. Juist dan, omdat in dat jaar ook de Olympische Spelen worden gehouden in Berlijn; als de twee Duisters hun prestatie waarmaken, kunnen ze daar ook een Olympische onderscheiding mee winnen.

Voor zover bekend had tot 1935 niemand het ooit gewaagd om de Eiger te trotseren, en de eersten die een poging waagden moesten dit met hun leven bekopen. Andi en Toni zijn zich bewust dat zij hun levens in de waagschaal leggen, maar dat weerhoudt hen niet.

In Zwitserland aangekomen, lopen Andi en Toni toevallig Luise tegen het lijf, een ex-geliefde van Andi. Zij is naar de Zwitserse Alpen gestuurd om als journaliste verslag te doen van de ongekende waaghalzerij die daar op het punt staat plaats te vinden. Andi voelt nog wel voor Luise, maar zij lijkt te zijn ingepikt door haar collega; een Nazi genaamd Arau.

Als Andi en Toni stoer de berg opgaan, begint Luise zich echter te realiseren dat die bink van een Andi toch wel de man van haar leven is, en dat ze Arau maar wat graag voor hem zou willen inruilen. Daar is ze misschien wel een beetje laat mee, want het is maar de vraag of Andi nog levend van de berg afkomt; de alpinisten ondervinden namelijk enkele zware tegenslagen op hun weg naar boven.

Waar de meeste films die gebaseerd zijn op waar gebeurde verhalen voor het witte doek worden aangedikt, is het verhaal van ‘Nord Wand’ al zo spectaculair en bizar dat er weinig meer aan veranderd hoefde te worden. Net ‘Cliffhanger’, maar dan echt!

Nordwand krijgt een 6.5 – hij is traag maar blijft tot het einde boeien.

Tweet

De sneak van vanavond: Nordwand. Duitse film over rivaliserende klimmers die in 1936 de noordwand van de Eiger als eerste willen bedwingen.

Tiësto in de Heineken Music Hall

Ik kan het niet laten – als Tiësto in de buurt is dan wil ik naar een concert van hem. Meestal zit ‘ie tegenwoordig in het buitenland, maar hij was nu weer even in Nederland en gaf een dj-set in de Heineken Music Hall.

Een klein jaar geleden heb ik hem nog gezien in de TT-hallen in Assen – en dat viel niet mee. Hij speelde gewoon niet de muziek die ik leuk vond; nou maar hopen dat het vannacht beter gaat.
En dat was zo, al gelijk bij de eerste platen had ik het gevoel ‘dit gaat goed!’. En dat heeft hij zo’n 5 uur volgehouden, de volledige set dus. Er zat weer een klein uurtje oude hits bij, altijd leuk, maar de nieuwere muziek die hij draaide vond ik eigenlijk leuker.
Ik was er met Scilla; we zijn op de tribunes geweest en hebben vrijwel vooraan bij het hek gestaan – lekker dichtbij dus en  kon Scilla met haar lengte ook eens wat van Tiësto zien in plaats van ruggen van andere bezoekers. Het geluid zo dichtbij was wel erg loeihard – ik was blij dat ik mijn oordopjes weer bij me had. Op de tribune klonk het eigenlijk veel beter, zelfs zonder oordopjes.

Op het programma staat ooit nog een keer Tiësto zien in een club in Ibiza – wie weet volgend jaar een keer….