Het kan niet op – alweer een film gebaseerd op waargebeurde feiten: Salvador.
Het gaat over de laatst ter dood veroordeelde in Spanje onder het regime van Franco; Salvador sluit zich aan bij een groep die zich verzet tegen de onderdrukking. Na een aantal bankroven gaat het mis en wordt hij uiteindelijk opgepakt; vervolgens is het afwachten of hij al dan niet de doodstraf zal krijgen.
Alweer een film gebaseerd op waargebeurde feiten: The Freedom Writers Diary. De film begint in 1994 en gaat over een lerares engels en haar schoolklas. De klas zit vol met leerlingen uit veel verschillende etnische groepen, en er heerst, net als buiten de klas, een zeer vijandige stemming.
De lerares krijgt het voor elkaar dat de leerlingen milder, en uiteindelijk zelfs vrienden van elkaar worden; dit gebeurt onder andere doordat ze de leerlingen een dagboek laat bijhouden.
Een leuke film, ondanks de her en der op amerikaanse wijze aangedikte dramatische scenes – scenes die door het studentikoze publiek in de bioscoop meedogenloos worden afgestraft.
Zoals bijna elk jaar zijn Mijndert en ik weer naar Trance Energy in de Jaarbeurs in Utrecht geweest (Vincent is ook nog even langs geweest). Eerst zagen we Phynn die lekker aan het spelen was; een goede opening. Vervolgens naar DJ Jean – die speelde veel bekende platen, en dat valt altijd goed.
Na DJ Jean zijn we terug gegaan naar MainStage waar Paul Oakenfold bezig was; ik had hem nooit eerder zien spelen. Hij draaide echt geweldig, Oakenfold was het grote voorbeeld voor Tiësto, en ik snap nu waarom. Maar snel eens wat muziek van Oakenfold opsnorren!
Daarna kwamen nog Cosmic Gate, Marcel Woods en Johan Gielen, maar geen van die drie konden Oakenfold overtreffen.
Toch hebben we het weer erg genoten van ons nachtje uit – kwart voor zeven ’s ochtends was het bedtijd…
Een korte les van 20 minuten met Sebo; we hebben de standaard oefeningen nogmaals doorgenomen, inlcusief enkele spins, en Sebo was tevreden. De komende weken is hij op vakantie en ga ik solo oefenen.
De film van vanavond heet officieel La Môme maar hier in Nederland is hij bekend als La Vie en Rose. De film gaat over het leven van Édith Piaf, van haar kinderjaren tot haar dood, uiteraard met veel muziek van haar.
Het leven van Édith is mooi in beeld gebracht, maar ik ben geen liefhebber van haar muziek. Mocht je ervan houden, dan is de film een bezoek waard.