Mysterious Skin is een film van Gregg Araki, een fimmaker die niet veel films maakt, maar de films die hij maakt zijn van hoogstaande kwaliteit.
Dat geldt ook voor deze film, het verhaal gaat over 2 jongens die iets op jonge leeftijd hebben meegemaakt wat hun jeugd erg beinvloed heeft. Op 18-jarige leeftijd gaan ze uitzoeken wat er nou precies gebeurd is.

De film is absoluut mooi gemaakt, alleen een beetje een triest verhaal.

De film draaide in een zaaltje van Louis Hartlooper complex in Utrecht(bij het Ledig Erf). De film werd zelfs door iemand ingeleid met een verhaaltje over de film en de filmmaker – dat had ik nog niet eerder meegemaakt.

Voor het eerst ben ik naar een filmhuis geweest, namelijk naar t Hoogt in Utrecht (bij Neude). De film was Sommersturm, een duitse film over een stel jongeren die op kano-zomerkamp gaan. Hoofdrolspelers zijn 2 jongens waarvan 1 homosexueel is en verliefd is op de ander.

Een hardstikke leuke film die mij erg aan mijn jeugd deed denken, ik heb wat gevoelens betreft hetzelfde meegemaakt als de homosexuele hoofdrolspeler.

De film Munich gaat over de nasleep van de gijzeling van Israeliers door Palestijnen bij de olympische spelen in Munchen in 1972. De hoofdpersoon wordt door de Mossad ingezet om invloedrijke palestijnen in Europe te vermoorden.

Het is een lange en indrukwekkende film, het deed me denken aan Schindlers List. Een aanrader!

Vincent en ik wilden de film Fahrenheit 9/11 zien (zie de trailer). We zijn naar de middag-editie geweest, om 4 uur ’s middags; een beetje een rare tijd, dus een keer niet voor maar na de bioscoop uit eten.

De film heeft bij mij geen goede indruk achter gelaten. Michael Moore heeft in feite een documentaire gemaakt over Bush en zijn akties voor en na 11 september 2001, de dag dat de Twin Towers aangevallen werden in New York.
Hij schildert Bush af als een lui, niet al te slim en besluiteloos iemand, en stelt allerlei ‘vreemde zaken’ aan de kaak zoals de familie van Bin Laden die zomaar het land uit mochten.
Alleen echte harde bewijzen komen er niet, en op gezette tijden zet hij beelden op een belachelijke manier aan elkaar, en zet er vreemde muziek onder. Vooral dat laatste maakte voor mij de boel erg ongeloofwaardig.

Ik ben blij dat ik de film gezien heb, maar ik werd er niet vrolijk van…

Gelukkig deed een Mojito bij De Arc wonderen zodat we redelijk vrolijk richting De Kroon aan het Rembrandtplein om wat te eten.