Ik was nog nooit naar een Dance Parade geweest, vandaag was het in Rotterdam en Vincent vroeg of ik zin had om ernaar toe te gaan. En dat wilde ik wel.
De Dance Parade is een optocht van (praal)wagens met daarop DJ’s die stevige dance muziek draaien; meestal staan ook een hoop leuk uitgedoste mensen op de wagens te dansen. Hoogtepunt voor mij was het voorbij trekken van DJ Ferry Corsten.

Het was een lekker dagje uit, maar om nou te zeggen dat ik helemaal weg ben van de Dance Parade – nee. Leuk om een keer gezien te hebben en leuk om bij mooi weer zo een dagje uit te zijn.

Het was niet gelukt kaartjes te bemachtigen voor U2 in de ArenA maar dankzij collega Marcel lukte dat wel voor Gelsenkirchen in Duitsland. Het is niet eens al te ver weg, ongeveer 175 kilometer.

Marcel had een strak plan opgesteld met als doel een plekje te bemachtigen in de binnenring waar voor 3000 man plek is. Die het eerst komt die het eerst maalt.

Rond negen uur zaten we in de auto en al voor twaaf uur zaten we in de rij. Het zag er goed uit, we moeten makkelijk binnen de drieduizend kunnen vallen.
Half vijf gaat de poort open en ik verbaas me over hoe het gaat: niks fouilleren, niks security check, niks streepjescode op de toegangskaarten scannen. Naar binnen en rennen naar de binnenring en dat lukt probleemloos.

Stipt half acht begint Snow Patrol en die spelen een uitstekende set, alleen staat het geluid wel erg hard en vervormt met name stemgeluid heel erg. Jammer.

Kwart over negen begint U2 met hetzelfde geluidsprobleem. Eerst een paar voor mij onbekende nummers maar al gauw klinken de nieuwe en oude hits door het stadion. Dieptepunt is toch echt de video van Tutu, maar verder een prima show op het 360 graden ronde toneel met de enorme ‘spin’ boven het podium.

Het was een goed concert, ondanks het geluid en de wat beperkte visuele show.
Toch vind ik een dance feest leuker.

Elk jaar strijkt de parade in Utrecht neer en gaan we er een aantal keren naar toe. Helaas viel de eerste week in onze vakantie, maar in de tweede week zijn we twee keer geweest; de opzet is nog steeds hetzelfde, artiesten geven (korte) voorstellingen en tussen de voorstellingen door maken ze op het terrein reclame voor zichzelf.
Vergeleken met voorgaande jaren was er wel iets veranderd: minder verschillende voorstellingen, meer eetgelegenheden. Eigenlijk wel jammer, het gaat om de voorstelingen.

Hoogtepunt voor ons dit jaar was ‘Niets is echt moeilijk’ van Theatergroep WAK.

Ik ben gek op kermis en kon het ook dit jaar niet laten. Vincent kon niet mee dus ben ik alleen naar de Roze maandag in Tilburg geweest. Niemand hield me tegen, ik heb de 5 leukste attracties lekker 2x gedaan. Heerlijk!

Op maar weer naar volgend jaar.