De wekker gaat weer om 7 uur ’s ochtends ondanks dat het de derde zeedag is. Vincent heeft weer wat leuks geregeld: een rondleiding door de boot, we gaan onder andere naar de keukens, opslag, machinekamer, wasserij, crew bars, en jawel: de brug!
De tour begint om twintig over negen, eerst ontbijten en dan naar het verzamelpunt.
We zijn de tweede groep deze ochtend, elke dag worden twee van deze rondleidingen gegeven om deze tijd.

Daar gaan we!
Eerst naar de keukens, we zien hoe in enorme ketels soep gemaakt wordt, hoe voorbereidingen getroffen worden voor het avondeten, we zie de afdeling koekjes waar zo’n dertigduizend koekjes per dag (ja, per dag) gemaakt worden. Gebakjes, ijs voor de ijssalon, alles wordt hier aan boord vers gemaakt.
Er is geen gas aan boord, koken gebeurt elektrisch en met hete stoom afkomstig van de motoren.

We dalen langzaam af in de boot en komen bij de opslagruimtes, hier liggen alle voorraden zoals vlees, vis, groente, fruit, enz enz. Alles in eigen koelcellen op de juiste temperaturen, het vlees wordt bijvoorbeeld bij -20 bewaard.
We zien slagers aan het werk, machines die sla snijden en wassen, en nog veel meer. We mogen overal naar binnen en zoveel foto’s maken als we willen.

Bij de afvalverwerking krijgen we te horen dat zo ongeveer alles gerecycled wordt, blik wordt verzameld en verkocht op het land waarbij de opbrengst naar het personeel gaat, etensresten worden vermalen en aan de vissen gevoerd, restafval wordt verbrand in twee grote ovens. Je ziet door het hele schip heen dat afvalscheiding al begint bij de bron, de afvalemmers.

Dan komen we bij de engine control room, hier vandaan worden alle grote systemen in de gaten gehouden. De dienstdoende engineer vertelt honderduit over hoe het schip werkt.
Het hart zijn 6 enorme dieselgeneratoren, alles aan boord is elektrisch en wordt dus gevoed vanuit deze generatoren. Ook de drie achterschroeven en vier boegschroeven; dat is vrij bijzonder, het zijn dus elektromotoren, de schroeven worden niet met een as vanuit de motor aangedreven.
Het heeft een enorm voordeel, omdat de schroeven niet op een as zitten kunnen ze gedraaid worden. Het schip heeft geen roer, om te sturen worden de motoren een stukje gedraaid, ze kunnen 360 graden rondgedraaid worden en daardoor is het schip heel goed manoeuvreerbaar.
Ook de airco units lopen op stroom van de generatoren, ze houden het hele schip op 23 graden.
Verder wordt vanuit de control room ook de waterzuivering bestuurd, de boot neemt zeewater in en vormt het via twee verschillende processen om naar drinkwater.

We zakken af tot onder de waterlijn, bij de wasserij hoor je allemaal getallen voorbij komen, het begint aardig te duizelen. Handdoeken van de hutten, beddengoed handdoeken bij de zwembaden, het gaat om gigantische aantallen die elke dag weer gewassen worden in een enorme wasmachine met negen trommels. De was gaat van trommel naar trommel en krijgt in elk deel een aparte behandeling. Daarna moet er nog gestreken en geperst worden, daar staan ook grote machines voor om dat voor elkaar te krijgen.

We stijgen weer op en komen bij het Amber theater uit, achter de coulissen dan. Gister zagen we hier een prachtige voorstelling, Blue Planet, nu zien we de rekwisieten die gebruikt zijn. De opper-toneelman vertelt ook honderduit over hoe dingen werken en laat ons de kleedkamers zien. Zo nu en dan realiseer je je dat je op een schip zit, niet in theatergebouw.

Aansluitend komen we bij de ruimtes waar het personeel zich kan vermaken als ze niet werken. Er zijn maar liefst drie bars voor ze aan boord, er is een personeelsrestaurant en ze hebben een soort van spelletjesruimte. Bij een van de bars krijgen we een glaasje champagne aangeboden. Die bar sluit aan aan het heli platform, daar mogen even naar toe. Ook leuk!

En dan dat waar iedereen het meest naar uit kijkt: we gaan een kijkje nemen op de brug. We gaan met de gastenlift naar de twaalfde, we krijgen een full body check (kregen we ook bij de engine control room), en dan mogen we naar binnen.
Het is een hele grote open ruimte met in het midden een instrumentenpaneel en twee grote stoelen. Dat valt een beetje tegen, ik verwachtte veel meer. Alle informatie staat op enkele grote schermen, en met 4 hendels kunnen de 3 achterschroeven en de boegschroeven bediend worden. Dat is het ongeveer.
De dienstdoende mevrouw op de brug is ook al enthousiast aan het vertellen als er plotseling een doordringende telefoon gaat. We worden snel in een hoek gestuurd, het blijkt de alarmtelefoon te zijn. Gelukkig redelijk loos alarm, en het verhaal wordt hervat.
Nog een detail, het schip heeft aan beide zijden een vin die uitgeklapt kan worden onder de waterlijn. De vinnen worden gebruikt om het schip stabiel te houden, aan de ene kant om passagiers niet ziek te laten worden, maar ook om er tijdens voorstellingen met acrobatiek ervoor te zorgen dat de grond niet onder de acrobaat verdwijnt door het golven van het schip. Of als een schoonspringer van 17 meter hoogte in het zwembad duikt, dan wil je wel dat het bad er nog ligt als de sprong begonnen is. Daarvoor worden de de vinnen uitgeklapt.

Ik heb zeer veel foto’s gemaakt tijdens de tour, hieronder vind je een uitgebreide selectie.

Ik ga na de rondleiding richting solarium, Vincent heeft nog kans op een prijs: hij heeft een gok gedaan naar de prijs van een kunstwerk en vanmiddag is de uitslag. Wat denk je? Juist, niet gewonnen.
Verder doet hij nog mee met een danslesje met als doel plotseling een voorstelling te geven op de Royal Promenade. Om vijf uur gebeurt het, een heel stel mensen begint spontaan te dansen, erg grappig, omstanders vinden het ook leuk.

Beginnen met een heerlijk ontbijtje aan zee

Eerste blik in de keuken, nu nog rustig

Er wordt elektrisch en met stoom van de motoren gekookt

Voorbereidingen

Enorme emmer met soep

Voorbereiding van de tapas voor vanavond

Deze machine maakt in 6 seconden dit bord vol bolletjes deeg

Drukte in de ontbijtkeuken

Vriescel voor vlees, -20 graden celcius. Bijna leeg aan het eind van de cruise week

De slager aan het werk

Emmertje aardappelen

Sla snijden en wassen

Fruitopslag

Engine Control Room

Engine Control Room

Pers- en strijkmachine

Een kleine wasmachine of droger

De echte wasmachine met 9 trommels naast elkaar, de was doorloopt alle voor de verschillende stadia

Decor voor Blue Planet

Decor voor Blue Planet

Kleding voor de acteurs

Tuigjes voor de acrobatiek

Een van de drie bars voor het personeel

Vermaak voor het personeel

Het helikopterplatform, alleen toegankelijk vanaf personeelsbar

Op het voorste punt van het schip

Omhoog kijken vanaf het helikopterplatform

De brug op deck 12

Zij mag het schip vandaag besturen

Hiervandaan wordt het schip bestuurd

Controle paneel waarmee de motoren worden bediend

Uitzicht vanaf de zijkant van de brug

Laatste blik voor we van de brug af moestene

Vincent doet mee met een flash line dance

Vincent doet mee met een flash line dance

Vincent doet mee met een flash line dance

In de loop van de ochtend meert onze boot aan op het eilandje St. Thomas, één van de Maagdeneilanden. Een half uur lopen verder ligt het het stadje Charlotte Amalie, we gaan de uitdaging aan in de brandende zon. Onderweg staan bordjes: nog 25 minuten, nog 20 minuten, om de moed erin te houden. In de haven van het stadje liggen 2 cruiseschepen, dat is gemeen, zij hoeven geen half uur te lopen.
We zoeken een cafeetje voor een kopje koffie. Als we goed en wel zitten en willen bestellen krijgen we te horen dat ze geen koffie verkopen. Huh, dit is toch een café? We worden naar een ander café verwezen maar dat blijkt niet open te zijn. Dan maar ergens een biertje, er ligt ’toevallig’ nog een cache ook.

De Maagdeneilanden werden net als de Bahama’s bewoond door indianen; in 1493 kwam Columbus hier langs waarna de eilanden door verschillende mogendheden bezet zijn, onder andere Spanje, Frankrijk en Nederland. Denemarken heeft uiteindelijk de Maagdeneilanden lange tijd in bezit gehad, maar heeft ze in januari 1917 verkocht aan de Verenigde Staten voor 25 miljoen dollar, zodat Amerika er een onderzeebootbasis van kon maken tegen oprukkende Duitsers. Sindsdien zijn deze Virgin Islands Amerikaans grondgebied (daarnaast zijn er ook nog Britse Virgin Islands).
Grappig is dat men hier nog wel links op de weg rijdt.

Het eiland komt veel netter en schoner over dan de Bahama’s. Geen vieze dieseldampen, de auto’s zijn een stuk moderner en schoner.
We willen een stukje de heuvels in wandelen naar een uitzichtpunt, Drake Seat, maar het wordt ons nogal afgeraden; we belanden in een museum over Blauwbaard. Blauwbaard was een gevreesd piraat die de Caribische wateren twee jaar lang onveilig gemaakt heeft. Uiteindelijk heeft het leger hem in 1718 in de val weten te lokken en hebben ze hem onthoofd. Zoals wel vaker met gevangen piraten werd zijn hoofd ergens publiekelijk opgehangen om andere piraten af te schrikken.
De mevrouw van het museum kon het verhaal prachtig vertellen; na een lunch in het museum keren we langzamerhand weer terug naar de boot.
We zien nog tientallen juwelierswinkeltjes, dat is kennelijk DE business hier.

Na een gezellig borreltje bij in de Champagne bar met de Friends of Dorothy vertrekken we naar tafel 171. Die zit vol vandaag, een stel uit Tennessee, een stel uit Miami en wij dus. Het smaakt prima, het eten lijkt elke dag beter te worden.
De tafels worden elke avond door dezelfde mensen bediend: wij hebben Roger uit India, en zijn assistent-bediende Manolo uit de Filippijnen. Ze doen hun uiterste best te onthouden wat we de vorige dag aten en dronken en proberen daar op in te spelen. Dat is leuk, geeft je toch een welkom gevoel. Gister hielden alle bedienden een optocht door het restaurant, we vragen of ze dat vanavond weer gaan doen, maar nee, staat niet op het programma. Dan komt Roger met een alternatief: hij legt een stel tandenstokers op tafel in twee driehoeken. Door 1 tandenstoker te verplaatsen moeten er 4 driehoeken van gemaakt worden, zo houdt hij ons toch nog bezig.

Nog een afzakkertje in de binnentuin, en dan naar bed.

Aankomst bij de Maagdeneilanden

Onze kapitein legt met akelige precisie de boot aan aan deze kade

Daar ligt ‘ie dan

Links het stadje Charlotte Amalie, rechts de twee cruise schepen

Typische open taxi’s op dit eiland

De verschrikkelijke Blauwbaard

Dagopvang voor getrouwde mannen

Rechts in de verte, op een half uur lopen, ligt de Allure of the Seas

Prachtige zonsondergang, elke dag weer

Onze kamerjongen Raj heeft zich weer eens uitgeleefd

Het gaat eindelijk gebeuren, de reden waarom we naar Florida gevlogen zijn: inschepen voor onze cruise!

We gaan op stap met de maatschappij Royal Caribbean en gaan varen op de boot Allure of the Seas. Het is een vrij nieuw schip, in 2010 is het in de vaart genomen, gebouwd in Finland en heeft Nassau (Bahama’s) als thuishaven. Er kunnen 5200 passagiers mee bij 2 personen per hut; zitten alle hutten helemaal vol dan zijn er 6400 passagiers aan boord. Er gaan 2400 personeelsleden mee, gemiddeld dus ongeveer 1 personeelslid per 2 gasten.
De boot is 320 meter lang en 47 meter breed, heeft een diepgang van 9 meter en rijst 65 boven de waterlijn uit. Snelheid is 20 knopen, ofwel 37 km/uur.
Er zijn 16 decks (maar de hoogste heet 17, deck 13 bestaat niet), de meesten daarvan zitten vol met hutten, een ander deel is bedoeld voor het vertier van de duizenden passagiers.

We laten ons per taxi naar de haven brengen. Je waant je op een luchthaven, er zijn incheckbalies per deck, je moet door een security check zoals op een vliegveld, zakken leeg en door een poortje, je rugtas door een scanner.
De koffers hadden we al eerder aan iemand afgegeven, die worden door anderen naar je hut gebracht, je hoeft zelf niet te zeulen. Later blijkt dat koffers ook nog door een scan heen gaan, sommige koffers werden in quarantaine gezet omdat er spul in zat (of leek te zitten) dat niet mee mocht naar je hut. Hadden wij gelukkig geen last van.

En dan eindelijk de boot op. We zitten op deck 14, hut 275. De koffers staan er nog niet, maar we gaan dan ook nog lang niet weg. De hut is klein en heeft geen ramen; als we dat hadden gewild dan was de hut ongeveer 2x zo duur geweest. We zijn toch niet van plan hele dagen in de hut te zitten, er is genoeg vertier.
Dus snel weer naar buiten en het schip verkennen. We vallen van de ene verbazing in de andere; de vele decks met de vele bars, restaurants, zwembaden, tafeltennis, voetbal, basketbal, waveboarden, klimwanden, sauna, sportschool, bibliotheek, schoonheidsbehandelingen, bars, bars en nog eens bars. We lopen zo nu en dan langs onze hut – zijn de koffers er al?
Gelukkig, een uur voor vertrek staan ze voor onze deur.

Om vijf uur is de afvaart. Maar voor we vertrekken is er eerst nog een security drill, iedereen moet naar een verzamelpunt gaan, wij moeten naar G2 – dat is op deck 6 achterop aan de rechterkant. Het gaat behoorlijk geordend, overal staan mensen met gele hesjes je naar de juiste plek te leiden. Eenmaal op de juiste plek aangekomen gebeurt er verder eigenlijk weinig. We worden door de kapitein via het intercom systeem toegesproken, maar verder geen oefening of informatie over hoe je bijvoorbeeld een reddingssloep in moet. Na een klein half uur is de oefening officieel voorbij en mag je je eigen ding weer gaan doen.
Er liggen nog een paar enorme cruise schepen in de haven en we moeten nog even wachten met de afvaart tot een van de andere schepen de haven uit is. En dan gaan we! Wat een geweldig gevoel om op zo’n enorm schip de haven uit te varen.

Om half negen is onze tafel beschikbaar voor het diner. Het ligt van tevoren al vast, je kunt bij het boeken aangeven hoe laat je wilt eten (6 uur of half 9) en dat is voor de rest van je week je tafel en diner tijd. Wij hebben tafel 313 in zaal Adagio toegewezen gekregen, het staat zelfs op het pasje dat je krijgt – een pasje waarmee je je hut in kunt en waarmee je alles wat je aan boord koopt kunt betalen; het wordt je ‘seapass’ genoemd.
Tafel 313 is een vier-persoons tafel, en we blijken ingedeeld te zijn met een Oekraïns stel. De man doet nog enige poging tot communicatie maar hij spreekt maar ongeveer 3 woorden engels, zij zegt helemaal niks. Niet de meest gezellige tafel, we besluiten morgen te vragen of we een wat leukere tafel kunnen krijgen.
Het eten is al betaald, voor drankjes moet je je seapass trekken. Je kunt kiezen uit een aantal voor-, hoofd- en nagerechten, het wordt geserveerd alsof het uit een gaarkeuken komt. Maar wat wil je, er moeten 5000 mensen van eten voorzien worden. Het smaakt redelijk, maar is geen haute cuisine.

We nemen nog een afzakkertje in de binnentuin, dan is het tijd om te gaan slapen.

De Allure of the Seas
Vertrek uit de haven

Vanaf het achterdeck

De Promenade

De eerste cocktail aan boord

We verlaten Ft. Lauderdale

Prachtige zonsondergang