Onze verblijfplaats Menir Villas ligt niet vlakbij de bewoonde wereld, de meeste mensen kiezen voor vervoer om hier vandaan ergens te komen. Je kunt hier bijvoorbeeld een brommer huren. Dat zien we niet zitten, bovendien zijn we wandelaars. De dichtstbijzijnde waterval, waar er hier ik de buurt best veel van zijn, is 5km lopen. Makkie. Behalve dan dat het heel erg op en neer gaat.

Op de heenreis lopen we lekker door, het eerste stuk is omhoog en we praten elkaar moed in: dat betekent op de terugweg dat het laatste stuk naar beneden is. Onderweg zien we veel kleine offerplekjes en tempels, we hebben het islamitische Java achtergelaten en zijn nu op hindoeïstisch Bali. Is toch heel anders.

Het tweede deel van de heenreis gaat naar beneden. Als we bij de ingang van waterval aankomen moeten we een kaartje kopen (waar natuurijk een officiële stempel op staat, zijn ze hier gek op) en dan een trap af. Dat valt nog tegen: 165 heel onregelmatige treden. Maar dan zie je wel een hele mooie waterval.

Vanaf deze waterval kunnen we een trail volgen naar de volgende waterval. We beginnen eraan maar die is lastig en gaat volgens Google Maps de verkeerde kant op, dan maar terug en de 165 treden weer op.

Wat nu? Door naar het dorpje Munduk, of terug? Munduk blijkt nog 8 kilometer te zijn, dat is wat teveel van het goede, dus terug. We hadden op de heenreis al gezien dat halverwege een leuk restaurantje met uitzicht zat, daar gaan we naar toe.

Ondertussen zijn we doorweekt, het is weer bergop naar dat restaurant en dat merken we. Na wat eten en drinken is de laatste etappe bergafwaarts een fluitje van een cent. Op de hele route heen en terug kijken mensen ons verbaasd aan. Wat? Lopen jullie dat hele stuk? Wij wel.

Na de wandeling is het natuurlijk tijd voor de jacuzzi!

Het avondeten is niet in het restaurant maar op een andere locatie met toneel. We krijgen weer een dansvoorstelling, eerst drie dansen uitgevoerd door kinderen, als laatste een vrouw die ook mensen uit het publiek plukt om mee te doen. Gelukkig zitten we aan het toetje en worden we niet gevraagd.