Vandaag gaat het dan gebeuren – we gaan Polen binnen vliegen. Net als bij de eerste dag levert mij dat een gezonde portie stress op. Ik heb dan wel eens meelij met Vincent – met een stresskip op vakantie. Maar hij vindt het juist goed, een gezonde portie spanning voor toch zo’n niet alledaagse onderneming.

Gisteravond hadden we al flink gezocht naar velden, het blijkt lastig te zijn om vliegvelden te vinden waar je ook nog kunt tanken. We verlaten Strausberg dan wel met volle tanks – het is niet de bedoeling in Polen ergens op een willekeurig vliegveld te stranden.

En dan hebben we het weer nog, richting Warschau komen en regelmatig onweersbuien voor. Gaat dat roet in het eten gooien?

Het eerste veld op de planning is Bagicz, dat ligt in het noorden aan de kust. Daarna het binnenland in richting Warschau, na veel zoeken komt Torun uit de bus. Er kan getankt worden en het is in de goede richting. Bonus is dat het de geboortestad van Copernicus is.

Nou nog zeker weten dat we op de velden welkom zijn. ’s Ochtends bel ik met Bagicz, er wordt zowaar opgenomen en we zijn welkom. Dan Torun. Vreemde piepjes in de telefoon, er wordt niet opgenomen. Later nog maar eens proberen.

Ontbijten en op naar de U en S bahn voor de lange trip naar Strausberg; kwart voor negen zijn we onderweg. Vincent belt drie haltes voor het eindpunt naar het vliegveld voor de transfer en we worden aan het eind van de S bahn netjes opgewacht. We worden met de auto tot ongeveer in de hangar gebracht waar de kist op ons staat te wachten. Half elf vliegplan richting Bagicz invullen en opsturen, vertrek om 11:40 gepland.

Er gaat 149 liter in de tank, iets minder dan verwacht. Blijkbaar bij de eerste vlucht toch meer over dan gedacht? Of niet helemaal vol getankt? Maakt niet uit, we hebben ruim voldoende voor de vlucht naar Torun.

Dat wil zeggen als we daar welkom zijn. Het telefoonnummer blijft onbereikbaar. Ik ga maar wat googlen en kom allerlei telefoonnummers tegen, bijvoorbeeld een modelvliegclub, parachute club, microlight club en een hoofd vlieginstructeur. Ik bel meerdere nummers en krijg tenslotte de hoofdinstructeur aan de telefoon. Ja we zijn welkom en ja er is brandstof. Hoera!

Dan volgt het afrekenen. Dat valt reuze mee: 15 euro per nacht voor het vliegtuig, 11 euro voor de landing, 2x 3.40 voor treinkaartjes, 0 euro voor de transfer. En de benzine kost 1.79 per liter; in Hilversum is het 1.90 per liter en die prijs krijg ik van de club terug betaald. Ik win dus 149×11 cent!

Strausberg – Bagicz

Dan gaat het echt gebeuren – op naar Bagicz! Na het opstijgen is het een kwartier vliegen naar de Poolse grens, daarna nog een uur en een kwartier naar Bagicz. We hebben even contact met Bremen Info, maar die zet ons al snel over naar Gdansk Info. Dat gaat moeizaam, kennelijk zitten we wat te ver van de zender voor een goede ontvangst. Ik vertel nog wel wat mijn intenties zijn maar krijg daar niet direct antwoord op. Een kwartier later neemt Gdansk weer contact op en vraagt waar we zitten, daarna gaat het contact verder goed.

We zijn in Polen!

En we lachen.

Onderweg zijn veel militaire laagvlieggebieden (de rode langwerpige gebieden op de kaart), goed uitkijken dat je daar niet in terecht komt. Ik vraag voor de zekerheid aan Gdansk of ze active zijn – nee is het antwoord, een zorg minder.

Bagicz ligt pal aan de kust, we verheugen ons al op een bezoekje aan het strand. Zoals verwacht reageert niemand op mijn radio oproep – dus doen waar je zin in hebt en duidelijk vermelden wat je van plan bent zodat anderen dat kunnen horen en er op kunnen anticiperen.

Aan de grond rij ik de exit voorbij, de officiële taxiroute is niet meer, ik word geacht halverwege de baan door het gras te ploegen richting de provisorische havendienst. De dienstdoende man wijst ons een parkeerplek aan en we mogen 13 euro aftikken -Poolse Zloty hebben we nog niet.

We zeggen dat we naar het strand willen. Oh zegt ie, baan schuin oversteken en paadje volgen. Hij brengt ons wel even. En dan gebeurt het voor ons onvoorstelbare: hij rijdt met de auto gewoon de baan op en zet ons bij het paadje af. We lopen even later op het strand…

Het strand bij het vliegveld

Vluchtvoorbereiding

Paadje naar het vliegveld

Paadje naar het vliegveld

De baan

De havendienst

Bagicz – Torun

En dan is er de constante dreiging van onweersbuien richting Warschau. We willen naar Toruń maar gaat dat lukken? Er worden rond 4 uur buien verwacht, het is half twee als we op het strand zitten, en het is een kleine anderhalf uur vliegen naar Toruń. Zou moeten kunnen, dus maar snel de planning op het strand afmaken en terug wandelen. Zodoende hangen we rond twee uur weer in de lucht.

Onderweg zien we inderdaad wolken verschijnen. We hebben wel een uitwijkveld gekozen maat liever naar Toruń.

Hoe verder we komen hoe dreigender de luchten, we zien zelfs een bui hangen. Gelukkig gaan we er links voorbij en komen achter de bui naar rechts weer in zonneschijn terecht. Gelukkig!

Het is verder op het weer na bijna een saaie vlucht, geen rare dingen. Toruń beantwoordt de radio, helpt me bij het aanvliegen van het veld en krijgt me, ondanks zijn gebrekkige Engels, netjes geparkeerd. De kist staat buiten en met touwen binden we hem vast om te voorkomen dat hij bij een windvlaag alsnog de lucht in gaat.

De laatste is de SKC.

Er is een mooie toren aanwezig, maar het is onduidelijk bij wie je je moet melden. Ik vraag een willekeurige man die daar rond loopt en gelukkig een beetje Engels kan; hij loopt met mij een willekeurige deur binnen waar een vrouw wat administratief werk doet. Ze spreekt geen woord buitenlands maar de man is zo aardig te blijven en als tolk te dienen. Ik mag 30 euro aftikken (nog steeds geen Zloty), tanken kan morgen bij de tankwagen die verderop staat. Dat zien we morgen dan wel weer.

Beneden is een bar, dus bier!

Vincent boekt ondertussen een hotel in de stad. Hij kan maar één hotel vinden met een tweepersoonsbed – een van de duurdere van de stad, 69 euro per nacht.

We laten ons er per taxi naar het hotel brengen, gewoon pinnen want geen Zloty dus. Kan allemaal hier.

Duidelijk de stad van Copernicus

En dan zien we onze hotelkamer. Nou ja kamer… Suite! Kamer, slaapkamer en grote badkamer dus.

Toruń is echt een prachtig stadje, hieronder een lading foto’s. Het staat niet voor niets op de erfgoed lijst van Unesco.

We doen nog een poging een Ingress banner te halen maar dat valt niet mee. Bij sommige missies krijg je een vraag voorgeschoteld – in het Pools natuurlijk. En daar hoort een Pools antwoord bij. We vragen onderweg wat passanten, maar dat schiet niet echt op. Uiteindelijk maak ik screenshots van de vragen, voer de afbeelding aan Google translate op, en laat Google de tekst scannen en vertalen. Vervolgens het antwoord googlen, naar het Pools terug vertalen en het antwoord invullen. De meeste vragen lukken, voor één vraag roep ik de hulp van lokale spelers in. Na 6 van de 12 missies zijn we er helemaal klaar mee.