Nieuwjaarsdag gaat me niet in de koude kleren zitten, ik heb een ouderwetse kater. Cocktails maken kunnen ze hier niet, en wijn en champagne gaan net als het eten in mega-hoeveelheden. De combinatie blijkt voor mij dodelijk, leve de brufen.

Na een fixe regenbui gaan we de stad in op zoek naar de Bauhaus stijl – zo’n 4000 gebouwen zijn in deze stijl opgetrokken in allerlei gebieden van de stad. Helaas is het Bauhaus museum gesloten, maar bij het Bauhaus informatiecentrum vinden we nog een kaart van Tel Aviv met diverse gebouwen. Veel gebouwen raken in verval en worden niet goed onderhouden. Sinds enkele jaren worden deze gebouwen beschouwd als werelderfgoed, en worden ze hier en daar opgeknapt.

Het is wel leuk om te zien, maar ik heb er te weinig verstand van om te bepalen of het nou echt zo bijzonder is – wat mij betreft is 90% hier Bauhaus. Ik weet het – ik ben een cultuurbarbaar.

Het is ook duidelijk te merken dat het zaterdag is – de zondag voor de Joden. Alle winkels zijn dicht op cafés, restaurants en kleine levenmiddelenzaakjes na. In de horeca is het wel gezellig druk.

Vóór de volgende regenbui zijn we terug in het hotel. Vroeg eten en naar bed vanavond, de wekker gaat om 2:30 want we vliegen rond 6 uur in de ochtend…

Lees verder →

Om half drie gaat de wekker, om kwart over drie rijden we in de taxi naar het vliegveld. Gisteravond was ons verteld dat er een vaste taxiprijs was van 150 Shekels (zo’n 30 euro), maar bij aankomst was het plotseling 160 want we hadden twee koffers bij ons. Jaja, dan maar 160 en geen fooi.

Onderweg vertelde de chauffeur nog wel een en ander over de jaarwisseling. Zij vieren ook het joodse nieuwjaar zonder vuurwerk, het is vooral een religieuze gebeurtenis; er is alleen vuurwerk op Israëls bevrijdingsdag.
Hij vertelde ook dat ons nieuwjaar in Israel vooral door de jeugd gevierd wordt – de jeugd is veel minder religieus dan de oudere generatie. En dat zagen we ook in de strandtent waar wij waren – veel jeugd die zelfs arabische waterpijpen roken, en flink aan het dansen sloegen toen het nieuwe jaar begon.
Volgens mij had de chauffeur niet zoveel op met al die religie, maar hij vond het ook maar niks dat de jeugd er maar op los leeft.

En nu begint het feest der beveiliging weer. Voor je de bagage afgeeft moet het door een scanner en dat is een uiterst traag apparaat. Tijdens het wachten daarvoor komt iemand een gesprek met je houden. In Nederland was dat snel geregeld, ook toen we zeiden dat we vrienden waren en samenwoonden; dit keer ging ze na dat verhaal met onze paspoorten op stap, navragen bij iemand anders. Even later komt ze terug en is alles in orde.
Daarna in de rij voor de incheckbalie, daarna voor de scan van de handbagage, daarna de rij voor de paspoortcontrole en als laatste een check of je wel bij de douane geweest bent. Eindelijk zijn we in de vertrekhal, er hebben er zo’n anderhalf uur over gedaan.

Maar als we in het vliegtuig van de pier worden weggeduwd gebeurt er weer wat vreemds, de kist wordt weer vooruit getrokken. Het blijkt dat de wc achter lekt, dat moet eerst gerepareerd worden, het levert een vertraging van ruim een uur op – na reparatie moeten we nog langer wachten omdat het druk is boven Europa.

We zijn om 11:45 geland en 13:30 waren we weer thuis.

Het was weer een heerlijk stedentripje, maar als ik het over zou mogen doen dan zou ik naar een andere plaats in Israel gaan, en van daaruit een dagtrip naar Tel Aviv plannen omdat het niet echt een bijzondere stad is. Of je gaat voor het strand en het mooie weer, maar dan moet je niet in de winter gaan.