Eind jaren vijftig, Amerika floreert. Frank en April Wheeler zijn jong, aantrekkelijk en veelbelovend stel. Ze hebben twee leuke kinderen en wonen in een welvarende buitenwijk ergens in Connecticut. Maar gelukkig, of zelfs maar tevreden zijn ze niet. Frank heeft een saaie kantoorbaan, April treurt om een gefnuikte carrière als actrice. Ze waren toch voorbestemd om anders te zijn, beter? In een uiterste poging aan hun gezapige burgerbestaan te ontsnappen besluiten ze naar Frankrijk te gaan. In Europa zullen hun bijzondere gaven zich wel kunnen ontwikkelen, ver van de oppervlakkige consumptie maatschappij die Amerika in hun ogen is. Hun relatie verzandt echter in eindeloos gekibbel en jaloezie, en een drama lijkt onafwendbaar.
Revolutionary Road is een nogal langdradige film, maar bleef me toch tot het eind boeien. En dat terwijl dit soort (liefdes-)drama niet mijn ding is.
Jacques Mesrine was in de jaren 70 één van de meest beruchte Franse gangsters die de samenleving en de media in de ban hield. De film, gebaseerd op de autobiografische roman die Mesrine in de gevangenis schreef, verbeeldt de avonturen van de man met de bijnaam “de man met de 100 gezichten”. Tijdens zijn leven werd hij uitgeroepen tot staatsvijand nummer één. Zijn spectaculaire ontsnappingspogingen zorgden ervoor dat hij in een icoon veranderde. In deze film wordt op een realistische wijze zijn leven in beeld gebracht.