Ik wil weer een flink aantal kilometers maken – minimaal 80 wat mij betreft.
Maar dit keer ging het wat minder makkelijk dan op 2e kerstdag – de voorbereiding was niet optimaal omdat ik gisteravond tot 3 uur opgebleven ben; daarnaast was het ontzettend druk op het ijs, en er ontstonden flinke gaten in de bochten.
Uiteindlijk heb ik 76 kilometer geschaatst, de laatste 10 rondjes heb ik niet meer gedaan omdat er net bij ronde 190 een dweilpauze kwam. Voor die 10 rondjes wilde ik niet meer terug komen.

Al snel na het schaatsen zijn Vincent en ik naar een nieuwjaarsborrel gegaan, gevolgd door een saunabezoek. En dat kwam allemaal stevig aan, ik lag vroeg in bed…

Vandaag, 2e kerstdag, is de baan open van elf uur ’s ochtends tot vier uur; een goed moment om een flink aantal kilometers te maken.
Om 11:00 stond ik op het ijs; in de loop van de middag kwam Vincent met Jan langs om naar mijn prestaties te kijken. Ik had er ondertussen 160 rondjes op zitten, en ik wilde nog 40 om zodoende 80 (!) kilometer te schaatsen.

De laatste kilometers gingen niet van een leien dakje, maar ik heb het vol gehouden; Vincent telde de laatste 30 rondjes voor me af. De 100 kilometer op de Weissensee moet toch echt gaan lukken!

En nou maar hopen dat het flink gaat vriezen – het is te volgen via een paar webcams.

Afgelopen maandag had ik last van een buikgriep, en werd het schaatsen dus niks; daarom ben ik vanavond geweest, in de verondestelling dat ik kon schaatsen van half negen tot tegen middernacht. Maar helaas, om half elf werd ik van het ijs gestuurd omdat het daarna schaatsen voor lage noren was. ‘Maar ik heb lage noren!’. ‘Ja, maar dan heb je een ander toegangskaartje nodig.’

Nou ja, ik ben maar naar huis gegaan, na ongeveer 43 kilometer schaatsen (het doel was zo’n 60 kilometer).

Doel van vandaag is 50 kilometer schaatsen, vorige week had ik er 40 op zitten, nu moest het meer worden.
Janna (mijn zus) was er niet bij, die had afgelopen weekeinde al met de familie geschaatst, en ze gaat morgen ook weer.

De eerse 40 kilometers waren niet zo’n probleem, het tempo zat er goed in: gemiddeld 25 km per uur. Maar bij de laatste 10 kilometer ging het tempo er behoorlijk uit. In ieder geval heb ik de 125 ronden volbracht – en dat was het doel.

Hopelijk volgende week weer meer kilometers, al zal ik op de maandagavond nooit de volle 100 kilometer kunnen afleggen: de baan is maar 3 uur open, minus 2×10 minuten dwijlen, dus veel meer dan 65 kilometer wordt het niet.

Mijn werkgever, Capgemini Outsourcing, gaf een feest om het prima jaar met zijn allen gezellig af te sluiten. Het feest was bij Bob’s Party Palace in Uitgeest.
Vincent en ik zijn er naar toe geweest; we vonden het uitermate gezellig; er waren wat artiesten uitgenodigd, en die konden de sfeer er redelijk goed in houden.

Dat Jan Smit zou komen zingen wisten we al, maar er zou nog een grote artiest komen, en dat bleek Gerard Joling te zijn. De optredens waren eigenlijk in de verkeerde volgorde gezet. Mariska Kolk (spreekstalmeesteres en zangeres deze avond) had als eerste gemoeten, daarna Jan Smit en als laatste Gerard Joling. Gerard stond echter als eerste van de drie geprogrammeerd, en kreeg gelijk de zaal op gang. Jan en Mariska konden dat niet evenaren.
Het was leuk om eens met mijn collega’s een feestje te vieren.

Vlakbij zit een Van der Valk hotel, daar zijn we blijven slapen. Het is werkelijk een mega-hotel, het was nog een behoorlijke wandeling binnen het hotel om bij onze kamer te komen…