Auteursarchief: sietse

Tel Aviv 2010 dag 4: de vier steden in Jeruzalem

We gaan met de bus naar Jeruzalem, door vroeg op te staan halen we de bus van 10:15 en drie kwartier later staan we op het busstation van Jeruzalem. Het eerste deel van de rit is uitgesproken saai, maar zodra we de bergen in gaan wordt de omgeving mooier en mooier.

Vanuit het busstation is het nog een flinke tippel naar de oude stad. Het eerste stuk vanaf het busstation is niet aantrekkelijk, maar wat dichterbij de oude stad wordt het wat vriendelijker.
Op een gegeven moment zie je de muur verschijnen en moet je op zoek naar een van de toegangspoorten.

En dan komt de cultuurschok: eenmaal door de poort kom je in een oerwoud van smalle straatjes terecht aan beide kanten helemaal volgebouwd met winkeltjes. En er is nergens een vlak stuk te vinden, elk straatje heeft een helling.
We zijn begonnen aan de westkant in het Armeense gedeelte; het oude Jeruzalem bestaat uit vier stukken, een Armeens deel, een joods deel, een deel met moslims en een deel voor christenen. We zijn in alle vier delen geweest, vooral erg grappig om te zien dat het moslim gedeelte zo broederlijk naast de andere delen kan bestaan.

In het christelijke gedeelte staat de heilige kerk, een bijzonder bouwwerk met allerlei hoeken en nissen die allemaal een speciale betekenis hebben. Om de haverklap komt iemand voorbij om al die zaken te bewieroken. Het is een mengelmoes van allerlei stijlen.

Een ander deel dat je niet mag missen is de klaagmuur in het joodse gedeelte. Ik verwachtte een enorme lange muur maar dat valt tegen, het zal rond de 50 meter zijn. De meesten die bij de muur staan zijn de orthodoxe joden met hun zwarte kleding, hoed, lange baarden en pijpekrulletjes bij de oren. Het blijft een vreemd gezicht.

Het moslim heiligdom is alleen zondagochtend voor bezoekers geopend, verder alleen voor moslims. Om een of andere reden dacht men dat wij geen moslims waren.

We zijn aan de noordkant de oude stad uitgelopen en buiten de muren om naar Oost Jeruzalem gelopen. Daar zijn we de olijfberg opgeklommen en hebben we genoten van het uitzicht over de oude stad. Het zonnetje kwam er zowaar bij!

Toen tijdens de schemer nog een keer vanuit het zuiden de oude stad ingegaan. In de toren van David in het westelijke gedeelte bleek nog een licht- en geluidshow vertoond te worden en dat was erg leuk. Ik verwachtte een traditionele lichtshow waarbij met mooie kleuren een lichtspel getoond zou worden maar nee, dat was het niet.
De toren van David is een soort kasteel met een enorm openlucht gebied. We werden op stoeltjes gezet met uitzicht op grote stukken muur, torentjes, trappen en dergelijke. Vervolgens werden overal om ons heen films op de muren geprojecteerd – een fantastisch schouwspel. Thema van de film was Jeruzalem door de eeuwen heen.

Op de terugweg naar het busstation eten we nog wat in een prima restaurant, het eten is heerlijk maar de porties zijn zoals wel vaker buitensporig.

We hebben vandaag in totaal tegen de 20 kilometer gewandeld, vanavond lekker slapen.

(Klik op de links onder de routeplaatjes voor een beter overzicht).

Lees verder

Tweet

De hele dag trap op/af en heuvel op/af. In Nepal kreeg ik er erg pijnlijke knieën van, maar nu niet dankzij mijn trainer. Jack, thanks!!

Tel Aviv dag 3: Pas op, fietsers!

Morgen willen we met de bus naar Jerusalem, ter voorbereiding wandelen we naar het busstation om vertrektijden te onderzoeken. We vinden de plek en de bus blijkt elk kwartier te gaan; reserveren niet nodig. Er is ook een treinstation waar we even binnen willen kijken maar zodra we de bewaking zien, waarbij ook tassen gecontroleerd moeten moeten worden, haken we af.

Het plan was eigenlijk dat we nog even naar het strand zouden gaan maar de zon schijnt vandaag niet ondanks de uitstekende verwachtingen. Het wordt een lange wandeling.

Her en der in de stad vind je speciale fietspaden, en daar waar ze niet zijn mogen fietsers op het trottoir rijden. Dat is niet echt fijn, dat zijn wij Nederlanders absoluut niet gewend. Men fietst hier eigenlijk alleen maar op mountainbikes, niet op wat wij gewone fietsen vinden.
Een ander populair vervoermiddel is de elektrische step, al dan niet met een zadel. En die scheuren ook over de trottoirs.

Aan het eind van de dag komen de hardlopers tevoorschijn, vooral op de promenades voor de kust. Er zijn er maar weinig die echt goed hardlopen, de meesten hebben een totaal verkeerde stijl, het ziet er niet uit.

Israëliërs zijn echte mobiele eenheden, je hoort er niet bij als je niet loopt of zit te bellen, of als je zonder laptop op een terrasje zit. Dat laatste wordt nogal aangemoedigd door de gratis WiFi die op heel veel plekken aanwezig is. Je kunt zelfs vrijwel overal ‘public free wifi’ krijgen – alleen kan ik er niks mee, geen enkele site doet het. Misschien kunnen Israëliërs er wel wat mee.

We eten in een Frans restaurantje. Er werken twee jonge mensen die wel wat Engels spreken maar om een of andere reden komt niet over wat we willen. Ik heb al vaker gemerkt dat men ons maar moeilijk kan verstaan ondanks dat ik het idee heb dat ze wel Engels kennen – zal wel met de uitspraak te maken hebben.

Lees verder