Het gezellige avondje wreekt zich, veel teveel drank en mijn hoofd en maag protesteren. De dag komt dus voor mij erg langzaam op gang.

Doel voor vandaag is een bezoek aan een naaktstrand zo’n 12 kilometer verderop. Buslijn 220 komt erlangs en eenmaal bij de bushalte aangekomen blijkt dat de bus elk moment langs kan komen. Goed geregeld. Het spannendst is waar je uit moet stappen, de chauffeur helpt ons daar een handje bij. Reizen met de bus is niet duur, deze trip kost enkele reis 1.39 euro per persoon.

Nu nog het naaktstrand vinden. Dat lukt ook na een kleine omweg; er is een strandtentje met ligbedden en parasols, lijkt mij een prima plan. Aan het eind van de dag voel ik de zon een beetje branden, tijd om me in te smeren. Maar dit was blijkbaar toch een beetje aan de late kant, in de loop van de avond begin ik echt op een kreeft te lijken. Met name borst, buik en benen zijn erg gevoelig. Beetje dom van mij, het is altijd al zo geweest dat ik in de loop van de avond veel roder wordt, ik had me veel eerder in moeten smeren – parasol of niet.

’s avonds zwerven we weer door het oude stadje op zoek naar een restaurant. Het lukt niet echt en we komen uiteindelijk terecht bij Garum, het café-restaurant waar Lei op gezette tijden zingt met Carin, het Carly duo (maar niet vanavond). Prima eten en drinken aan de boulevard.

Onderweg hadden we een bar gezien met een regenboogvlag waar we na het eten nog even wat wilden drinken. Ik vroeg me af of we het ooit terug zouden kunnen vinden na alle omzwervingen, maar voor Vincent een peuleschil, we lopen er in één keer zomaar naar toe.

Het is vakantie en het enige plan van vandaag is uit eten met Lei en Robert. Dus lekker uitslapen en zeer rustig aan doen.

We verkennen de oude binnenstad een beetje en wandelen langs de kust. De drukte valt me eerlijk gezegd mee, ik dacht dat het hier hoogseizoen was maar lang niet alle stranden en terrasjes zitten vol. Wij gaan bij een strandtentje zitten om te genieten van de zon, de zee en een paar biertjes. Het is een rare gewaarwording: een strak-blauwe lucht, lang niet gezien.

Aan het eind van de dag ontmoeten we Lei en Robert, we bekijken hun penthouse op de 10e verdieping van een flatgebouw met uitzicht op zee. Het appartement is prachtig ingericht, het lijkt me hier prima wonen.

Lei heeft een tandartspraktijk in Marbella, één van de 67! Het barst ervan, als je over straat loopt zie je overal Clinica Dental staan, het is hier kennelijk hard nodig. Hier en daar zien we reclameborden van Lei op de boulevard staan.

We eten in een restaurantje in de binnenstad en drinken hier en daar nog wat, het was erg leuk om Lei en Robert weer eens te zien en om met ze uit te gaan. De hondjes Dolce, Diva en Daisy zijn ook mee; als Robert een plastic fles in zee gooit gaan twee erachteraan en brengen de fles samen terug. Later in een bar zitten ze gedrieën tussen Robert en Vincent op een bank, erg schattig.