Marrakesh 2019 – dag 2

We ontbijten in het hotel, je gaat aan een tafeltje zitten en er wordt een compleet ontbijt voor je neergezet. Tafels en stoelen zijn niet echt comfortabel, de tafels zijn te laag om je knieën kwijt te kunnen, stoelen zijn meer om in achterover te hangen. Niet alleen in het hotel, we zien het regelmatig in Marrakesh.
Het ontbijt is verder prima.

Tegen het middaguur zijn we klaar om de stad in te trekken, een van de redenen om zo lang te wachten is de temperatuur, in de ochtend is het ongeveer 6 graden en om 12 uur zo’n 20 graden. Kunnen we in korte broek en T-shirt de deur uit.

We lopen weer naar het Jemaa El Fna plein. Zo druk als de smalle straatjes er naar toe gisteren waren, zo rustig is het nu. Het is vrijdag – een islamitische zondag, misschien komt het daar door. Op het plein zelf is al wel veel te doen. Er wordt muziek gemaakt en er wordt van alles verkocht, net als gisteravond, alleen was er gisteravond veel meer te doen en was het veel drukker.

Meestal gaan we Ingress banners lopen in een vreemde stad, maar die zijn hier niet. Ook de hoeveelheid portals valt een beetje tegen en velen zijn grijs. Er wordt hier kennelijk niet veel gespeeld. Een goede reden voor ons om de stad helemaal groen te maken en onderweg bezienswaardigheden te bezoeken.

Vincent heeft de Rough Guide van Marokko gekocht, daar staan 8 must-sees in. De eerste hebben we al, het Jemaa El Fna plein. Vandaag lopen we langs drie anderen – de moskee Koutoubia, de Majorelle tuin en de Souk.
De Koutoubia is een prachtig onderhouden grote moskee met een grote minaret eraan vast. Volgens mij mogen alleen moslims naar binnen, we proberen het maar niet.

Na Koutoubia lopen we door naar Jardin Majorelle, een botanische tuin aangelegd door Jaques Majorelle in de twintiger jaren in de vorige eeuw. De tuin ligt in het nieuwe deel van Marrakesh en dat merk je. Alles ziet er een stuk moderner uit, geen smalle straatjes met kleine handelaars maar grote wegen met winkels en restaurants waar ook alcohol geschonken wordt. Het is ook allemaal een stuk prijziger.
We moeten in de rij voor een kaartje en wandelen daarna door de inderdaad schitterende tuinen. Opvallend is een Yves Saint Laurant gedenksteen voor hem en zijn echtgenoot Pierre Berge in de tuin – Yves is hier jaren lang eigenaar van geweest tot zijn overlijden in 2008.

Op de terugweg komen we langs een parkeerterrein dat helemaal vol staat met taxi’s, het is een transfer punt voor mensen die op doorreis zijn naar een plaats in de omgeving. Openbaar vervoer rijdt er niet dus moet je met een taxi verder.

Al snel zijn we weer in de oude stad. De Souk is een deel met heel veel smalle straatjes met alleen maar winkeltjes, het is een wirwar waar je enorm kunt verdwalen. Gelukkig hebben we tegenwoordig Google Maps, maar dan nog kun je je flink vergissen. Een paar keer deze vakantie moeten we terug omdat we in een doodlopende weg staan.
Onvoorstelbaar is dat overal brommers door de straatjes rijden, en waar het breed genoeg is zie je ook regelmatig paard en wagen. Ongelooflijk dat hier niet constant ongelukken gebeuren.

Terug naar het hotel om om te kleden, vanavond ergens aan het plein eten op een plek waar ook wijn en bier te krijgen is. Vincent was eerder vandaag aangesproken door iemand van het restaurant en het lijkt ons wel wat. Maar helaas, het restaurant zit vol, wel is men zo aardig om iemand met ons op pad te sturen naar een ander restaurant-met-bier-en-wijn. We geven de jongen een tip en zitten in restaurant L’Oriental op het dakterras met uitzicht op de continue verkeerschaos. De hele avond zien we een paar agenten regelmatig op hun fluitjes blazen, maar dat verandert niks aan de chaos.

Dan blijkt dat je niks kan kiezen in dit restaurant, er is een vast menu met te veel gangen. En nog prijzig ook voor Marokkaanse begrippen, 25 euro per persoon. We zitten al aan het bier, wat nu? We blijven zitten. Het eten is best lekker maar met 4 gangen wel veel.
Er komt een buikdanseres het dakterras op, ze verleidt een aantal gasten om met haar te dansen. Ook Vincent komt aan de beurt – veel gasten draaien zich om, om te zien hoe Vincent de show steelt.
Betalen doen we met de pinpas die we kregen op het vliegveld – het werkt!

Ik heb me vergist in de temperatuur, een T-shirt en vest was niet voldoende. Morgen meer kleren aan en misschien beter om binnen te eten.

Terug in het hotel maken we de fles ‘rode’ wijn op.