De laatste dag bij de River Kwai. Vincent wilde wel een of ander dagtocht doen, maar dat betekent: 8:00 vertrek (dus veel vroeger opstaan), veel in auto zitten, en 18:00 weer terug waarbij je dan 3 dingen ziet. Op zich best leuk, maar ik had er niet zo’n zin in.
Gelukkig was Vincent wel over te halen om wat anders te gaan doen: fietsen!
Dus lekker uitslapen, en vervolgens de fiets gepakt en de omgeving verkend. Ook zijn we naar het busstation gefietst om te kijken hoe laat de bussen gaan richting Ayutthaya; die blijkt ongeveer elk half uur te gaan. Geen probleem dus.

Per fiets naar de beroemde brug; en die zijn we vervolgens te voet overgestoken. Dat kan en mag hier allemaal zomaar.
Later zijn we per fiets aan de andere kant van de brug beland, en konden we een trein aan horen komen. Die ging stapvoets over de brug om de mensen die per voet de brug aan het oversteken waren de kans te geven van de rails af te gaan en naast de spoorbaan te laten wachten tot hij voorbij was. Zoiets zou in nederland onmogelijk zijn, maar in Thailand gelden hele andere veiligheidsregels dan in Nederland.

Verder rustig aan (het is per slot vakantie), eten bij het hotel, en nog een drankje bij de lege karaoke boten.
Op de terugweg kwamen er fonteintjes water uit de weg omhoog: lekke waterleiding. In het hotel aangekomen bleek dat er nog maar een klein beetje water uit de kraan kwam, en even later helemaal niks meer.

Lees verder →

Heel vroeg in de ochtend was er een berg kabaal in de waterleiding, blijkbaar was het probleem alweer verholpen.

Na een voor ons doen vroeg ontbijt zijn we door de huis-taxi van Pong-Phen voor 40 bath (80 cent) naar het busstation gebracht. De bus vertrok om 10:30, maar 5 minuten later stonden we alweer stil, en werd de motor uitgezet. We hebben zo’n 20 minuten stilgestaan bij een halte, een paar honderd meter vanaf het station. De reden ontgaat mij volledig.

Daarna door naar Suphanburi, en overstappen op de bus naar Ayutthaya waar we rond 3 uur aan kwamen. We waren wel 80 bath (1.60 euro) per persoon kwijt voor de hele reis!
We werden al snel door een vrouwtje opgepikt die ons een hotel aanprees. Op de foto’s zag het er wel goed uit, dus daar hebben we ja tegen gezegd. Het hotel is ok; het barst niet van de luxe, maar voor 500 bath wel een eigen wc en douche.
Het vrouwtje bood ons voor de volgende dag ook een tour aan door de stad; we hebben maar tot 16:00 de volgende dag, dus dat leek ons wel een goed idee.

Met de boot zijn we overgestoken naar het station om te kijken hoe laat morgen onze trein gaat. Op de terugweg vanaf het station even een biertje drinken. Dat bleek de rest van de middag/avond te worden: de eigenaar kende een paar (goochel-)truukjes die ons de rest van de avond bezig hielden…

Lees verder →

Ontbijt kent ons hotel, Jitvilai Place, niet, we worden doorgestuurd naar een ander hotel. Daar eten we wat, en hadden zo kunnen vertrekken; niemand die in de gaten houdt of je daar slaapt of betaalt. We leggen 160 bath op tafel en vertrekken.

Ons vrouwtje, haar chauffeur en de tuk-tuk staan om 10 uur klaar voor ons hotel, en we gaan op ons verzoek eerst naar het station waar we onze baggage achter laten. Dat blijkt vaak te gebeuren, er is een speciale ruimte voor baggageopslag, voor toeristen die 1 dagje langs komen en ergens met de koffers naar toe moeten.

Ayutthaya was vroeger de hoofdstad van Thailand. Het was een zeer florerende stad met vele prachtige boeddha-tempels. Ook de nederlandse Oost-indische compagnie had hier een eigen aanlegplaats voor de schepen, net als vele andere landen.
Maar in 1767 veranderde dat: de stad werd veroverd door Burma, en die lieten van de stad geen spaan heel.
En dat is wat we vandaag vooral gezien hebben met ons vrouwtje: veel ruines die vroeger prachtige tempels geweest moeten zijn. Drie uur lang zijn we per tuk-tuk van (oud)-tempel naar tempel gereden. Het moet hier vroeger absoluut erg indrukwekkend geweest zijn.

Na het kopen van de treinkaartjes nog even langs ons goochelvriendje, en weer op naar Bangkok, waarvandaan we morgen per bus naar Chiang Mai gaan.
We stapten in in een coupe waar de airco aan stond. Het bleek 2e klasse te zijn, maar we hadden 3e klasse kaartjes. Voor 20 bath (40 cent) pp. bijbetalen mochten we 2e klasse blijven zitten, en dat hebben we dus gedaan.
De treinreis begon zeer vlot, maar eenmaal in Bangkok aangekomen ging het steeds langzamer. Het lijkt wel of de trein, net als de rest van het verkeer, eeuwig voor stoplichten moet wachten.

Eenmaal aangekomen hebben we ons hotel Plaza Hotel opgezocht en de koffer, die we bij vertrek uit Bangkok hadden achter gelaten in het vorige hotel aan de overkant van de straat, opgehaald.

Na lekker opfrissen en een provisorische voeding maken voor mijn PDA (voeding vergeten helaas) waar ik deze teksten op schrijf, zijn we lekker ergens gaan eten en hebben we ‘onze’ kroeg “The Balcony” weer opgezocht voor een afzakkertje.

Lees verder →

De wekker gaat om 6 uur; we gaan vandaag met de bus naar Chiang Mai, een rit van 580 kilometer. Kwart over zeven staan we gevoed en wel op een taxi te wachten, om 8 uur worden we verwacht op het treinstation bij het reisburo waar we de busreis geboekt hebben.
Van daaruit worden we met een taxi naar de busopstapplaats gebracht; daar waren we nog voor half negen omdat het verkeer nu eens niet vast stond: in verband met nieuwjaar hebben de Thai een lang weekeinde vrij.
Kwart over negen zijn we onderweg, maar niet voor lang. We stoppen weer bij een andere opstapplaats, nog steeds in Bangkok. Er kwam ook een stewardess aan boord die later een man in een stewardess-pakje bleek te zijn.

Pas om half elf vertrokken we weer, en ging het in een redelijk tempo richting Chiang Mai. Tot aan Ayutthaya, daar waren 2 ongelukken gebeurd, dus flink in de file. Iedereen begint van links naar rechts te schieten, en de vluchtstrook blijkt plotseling ook bruikbaar als rijstrook. Onze chauffeur deed trouw mee met het zigzaggen. Banden die op de vluchtstrook liggen om auto’s van de vluchtstrook af te houden verhogen de zigzagvreugde.

Ergens halverwege stopt de bus, de enige plaspauze van de rit, waarbij we ook nog een maaltijd aangeboden krijgen. Dat smaakte wel.
De kilometers tellen af.
In het noorden moeten we over een berg heen. De bus kruipt naar boven, maar eenmaal over de top krijgt de chauffeur haast en gaat met een noodgang kronkelend naar beneden. Vincent waant zich in een kermisattractie.
Uiteindelijk komen we heelhuids om kwart over negen in Chiang Mai aan, we hebben er 14 uur durende reis op zitten.
De hele rit heeft maar liefst 17 euro per persoon gekost!

Nog even ergens eten, een afzakkertje, en naar bed.

Lees verder →